ik

Nederlands

Naar frequentie	1

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ik 'k	mij me	wij we	ons
2e persoon (informeel)	jij je	jou je	jullie	jullie
2e persoon (formeel)	u	u	u	u
2e persoon (regionaal)	gij ge	u	gij ge	u
3e persoon (mannelijk)	hij ie	hem 'm	zij ze	(dat.) hun (acc.) hen ze
3e persoon (vrouwelijk)	zij ze	haar 'r, d'r
3e persoon (onzijdig)	het 't	het 't

Uitspraak

• Geluid:  ik    (hulp, bestand)
• IPA: / ɪk /
• SAMPA: /Ik/

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 776

afkomstig van: Middelnederlands: ic Oudnederlands: ik Germaans: *ek, *ik Indo-Europees: *éǵh₂-

Verwant in Germaans: West: Engels: I (Angelsaksisch: ih, ic, iċ), Duits: ich, (Oudhoogduits: ih), Fries: ik (Oudfries: ik) Noord: Zweeds: jag, Deens/Noors: jeg (Nynorsk: eg, Oudnoords: ek, jak), IJslands: eg, ég, Faeröers: eg, jeg Oost: Gotisch: ik

Persoonlijk voornaamwoord

ik eerste persoon enkelvoud

1. nominatief (onderwerp), verwijst naar de spreker of schrijver.

   • Ik zing dit lied voor jou. 

Citaten

Ik kwam, ik zag, ik overwon

Spreekwoorden

Ik kwam, ik zag, ik overwon

Vertalingen

    1. nominatief   

Afrikaans: ek (af) Albanees: unë (sq) Arabisch: أَنَا (ar) Baskisch: ni (eu) Bosnisch: ja (bs) Catalaans: jo (ca) Cherokee: ᎠᏯ (chr) (aya) Chinees: 我 (zh) Deens: jeg (da) Duits: ich (de) Egyptisch: ỉnk Engels: I (en) Esperanto: mi (eo) Filipijns: ako Fins: minä (fi) Frans: je (fr) Fries: ik (fy) Georgisch: მე (ka) Grieks: εγώ (el) (echó) Guarani: che (gn) Hebreeuws: אני (he) Hindi: मैं (hi) Hongaars: én (hu) Ido: me (io) Iers: mé (ga) IJslands: ég (is) Indonesisch: saya (id) (formal), aku (id), gua/gue (slang) Interlingua: io (ia) Italiaans: io (it) Japans: 私 (ja) (わたし; わたくし) (formeel), 僕 (ja) (ぼく) (dichtbij, meestal m), 俺 (ja) (おれ) (slang, m) Jiddisch: איך (yi) Kiribatisch: i Kituba: mono Koreaans: 나 (ko) Latijn: ego (la) Limburgs: ich (li)

Litouws: aš (lt) Lojban: pami (jbo) Mantsjoe: bi Mari: мый Nauruaans: à (na), aña (na) Nedersaksisch: ik (nds), eck (nds), ek (nds), ick (nds) Noors: jeg (no) Nynorsk: eg (nn) Oekraïens: я (uk) (ja) Oudgrieks: ἐγώ Perzisch: مَن (fa) Papiamento: mi Pools: ja (pl) Portugees: eu (pt) Retoromaans: jau (rm) Roemeens: eu (ro) Russisch: я (ru) (ja) Shuar: wi Slowaaks: ja (sk) Spaans: yo (es) Taroko: yako Thai: ผม (th) m (), ดิฉัน (th) v (), ฉัน (th) (informeel) Tok Pisin: mi (tpi) Tsjechisch: já (cs) Tupinambá: ixé, xe Turks: ben (tr) Tuvaluaans: au Vietnamees: mình (vi) /tớ (vi) (informeel/vertrouwelijk), tôi (vi) (beleefd/formeel), ta (vi) /tao (vi) (tegen ondergeschikte(n)), tegen familie (hangt af van de relatie tot de persoon tegen wie men spreekt): ông (vi) (als grootvader), bà (vi) (als grootmoeder), cha (vi) /bố (vi) (vader), mẹ (vi) (moeder), anh (vi) (oudere broer), chị (vi) (oudere zus), em (vi) (jongere broer/zus), bác (vi) (oom oudere broer van moeder of vader), chú (vi) (oom jongere broer van vader), cậu (vi) (oom broer van moeder), dượng (vi) (aangetrouwde oom), bác gái (vi) (tante oudere zus van moeder of vader), cô (vi) (tante jongere zus van vader), dì (vi) (tante jongere zus van moeder), thím (vi) (tante aangetrouwd aan jongere broer van vader), mợ (vi) (aangetrouwde tante langs moeders kant), cháu (vi) (neef/nicht tegen oom/tante) Volapük: ob (vo) Zweeds: jag (sv)

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	ik	ikken
verkleinwoord	ikje	ikjes

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

Zelfstandig naamwoord

ik o

1. ego, de eigenlijke zelfstandige persoon

Afgeleide begrippen

• ik-figuur, ik-roman, ik-tijdperk, ik-verteller, ik-vorm, ik-zucht, ikheid, ikzelf

Vertalingen

    1.   

Engels: I (en)

Spaans: ego (es) m, yo (es) m

Gangbaarheid

• Het woord ik staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'ik' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Achterhoeks

Woordafbreking

• ik

Persoonlijk voornaamwoord

ik

1. ik; eerste persoon enkelvoud nominatief

Verwante begrippen

• iej / i'j / (verouderd) du
• hee / hie / hi'j
• i'j / i'jleu

Fries

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ik	my	wy	ús
2e persoon fam.	do	dy	jimme	jimme
2e persoon beleefd	jo	jo
3e persoon (mannelijk)	hy	him	hja, sy	har, harren
3e persoon (vrouwelijk)	hja, sy	har
3e persoon (onzijdig)	it	it

Persoonlijk voornaamwoord

ik

1. eerste persoon enkelvoud onderwerpsvorm: ik

Gotisch

	enkelvoud	tweevoud	meervoud
nominatief	ik	wit	weis
accusatief	mik	ugkis	uns/unsis
genitief	meina	ugkis	unsara
datief	mis	*ugkara	uns/unsis

Persoonlijk voornaamwoord

ik

1. ik (nominatief van de eerste persoon enkelvoud)

Kaqchikel

Zelfstandig naamwoord

ik

1. zon

Nedersaksisch

Uitspraak

• IPA: /ɪk/

Woordafbreking

• ik

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Middelnederduits ik

Persoonlijk voornaamwoord

ik

1. ik; eerste persoon enkelvoud nominatief, verwijst naar de spreker of schrijver.

Schrijfwijzen

• eck
• ek
• ick

Verwante begrippen

mien (bezittelijk: mijn, m'n); mi (meewerkend of lijdend voorwerp: mij, me); wi (meervoud: wij, we). dow / du / iej / i'j hee / hie / hi'j, um

zee ons i'j / i'jleu

Citaten

Ik keem, ik keek, ik wun

Spreekwoorden

Ik keem, ik keek, ik wun

Oost-Fries

Persoonlijk voornaamwoord

ik

1. ik; eerste persoon enkelvoud nominatief

Tobiaans

Zelfstandig naamwoord

ik

1. vis

Twents

Persoonlijk voornaamwoord

ik

1. ik; eerste persoon enkelvoud nominatief, verwijst naar de spreker of schrijver.

Verwante begrippen

• iej
• hee, um
• zee
• ons

Veluws

Persoonlijk voornaamwoord

ik

1. ik; eerste persoon enkelvoud nominatief, verwijst naar de spreker of schrijver.