me

Niet te verwarren met: Me, -me, ME, mě

Nederlands

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ik 'k	mij me	wij we	ons
2e persoon (informeel)	jij je	jou je	jullie	jullie
2e persoon (formeel)	u	u	u	u
2e persoon (regionaal)	gij ge	u	gij ge	u
3e persoon (mannelijk)	hij ie	hem 'm	zij ze	(dat.) hun (acc.) hen ze
3e persoon (vrouwelijk)	zij ze	haar 'r, d'r
3e persoon (onzijdig)	het 't	het 't
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

Uitspraak

• Geluid:  me    (hulp, bestand)
• IPA: / mə / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• me

Persoonlijk voornaamwoord

me

1. clitische (onbenadrukte) vorm van mij

   • Heb jij me gebeld? 

   ▸ Met haar metalen golfplaten dak leek deze plek me niet geschikt om bescherming te bieden, eerder een uitnodiging aan de bliksem om in te slaan.

	enkelvoud		meervoud
	verplicht	keuze	verplicht	keuze
1e persoon	mij me	mijzelf mezelf	ons	onszelf
2e persoon (informeel)	je	jezelf	je	jezelf
2e persoon (formeel)	zich	zichzelf	zich	zichzelf
2e persoon (regionaal)	u	uzelf	u	uzelf
3e persoon	zich	zichzelf	zich	zichzelf

Wederkerend voornaamwoord

me

1. clitische (onbenadrukte) vorm van mij

   • Ik heb me vergist. 

   ▸ In 2002 en 2003 trok ik intensief op met Muskee, omdat ik zijn biografie schreef. Hij nam me mee op autoritten, waarbij hij veel klassieke muziek liet horen. Hij was verknocht aan Drenthe en liet mij de bossen en groene vlakten zien die hij zo goed kende. Hij gidste me naar het vennetje waar de regels voor zijn grootste hit 'Window of my eyes' in hem opkwamen.

Opmerkingen

• Deze vorm wordt gebruikt als de reflexiviteit verplicht is, dat wil zeggen dat het werkwoord alleen als wederkerend gebruikt kan worden. Ook optioneel wederkerende werkwoorden kunnen het gebruiken maar voor deze is mezelf gebruikelijker.

Afgeleide begrippen

• mejuffer, mejuffrouw, mevrouwtje, mezelf

Gangbaarheid

• Het woord me staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "me" herkend door:

96 %	van de Nederlanders;
96 %	van de Vlamingen.

Angelsaksisch

Uitspraak

• IPA: /me:/

Persoonlijk voornaamwoord

mē

1. mij, accusatief of datief enkelvoud van ic.

Bosnisch

	enkelvoud	meervoud
nom. / voc.	jâ	mî
accusatief	mȅne, me	nâs, nas
genitief	mȅne, me	nâs, nas
datief	mȅni, mi	nȁma, nam
locatief	mȅni	nȁma
instrumentalis	mnôm, mnóme	nȁma

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈmɛ/

Woordafbreking

• me

Persoonlijk voornaamwoord

me

1. mij (accusatief van de eerste persoon enkelvoud)
2. van mij (genitief van de eerste persoon enkelvoud)

Engels

Uitspraak

• Geluid:  me (VS)    (hulp, bestand)

Persoonlijk voornaamwoord

me

1. voorwerpsvorm: mij,me.
2. benadrukte vorm: ik.

   • Who is there? Me! 

Fins

Woordherkomst en -opbouw

• erfwoord Van proto-Oeraals *mun, vgl. Moksja en Erzja минь.

Persoonlijk voornaamwoord

me

1. wij

Kroatisch

	enkelvoud	meervoud
nom. / voc.	jâ	mî
accusatief	mȅne, me	nâs, nas
genitief	mȅne, me	nâs, nas
datief	mȅni, mi	nȁma, nam
locatief	mȅni	nȁma
instrumentalis	mnôm, mnóme	nȁma

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈmɛ/

Woordafbreking

• me

Persoonlijk voornaamwoord

me

1. mij (accusatief van de eerste persoon enkelvoud)
2. van mij (genitief van de eerste persoon enkelvoud)

Latijn

	enkelvoud	meervoud
nominatief	ego	nōs
accusatief	mē
genitief	mei	nostri
datief	mihi	nōbis
ablatief	mē

Persoonlijk voornaamwoord

mē

1. mij (accusatief van de eerste persoon enkelvoud)
2. door mij (ablatief van de eerste persoon enkelvoud)

Limburgs

Uitspraak

• IPA: /mɐ/ (Etsbergs)

Persoonlijk voornaamwoord

me

1. onbeklemtoond accusatief van ich.

Spaans

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /me/

Woordafbreking

• me

Persoonlijk voornaamwoord

1. me, mij