genitief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  genitief    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ge·ni·tief

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘tweede naamval’ voor het eerst aangetroffen in 1633.
• Leenwoord uit Latijn (casus) genitīvus ‘oorsprongsnaamval’, leenvertaling van Oudgrieks genikḗ ptõsis ‘het geslacht aanduidende, algemene naamval’.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	genitief	genitieven
verkleinwoord	genitiefje	genitiefjes

Zelfstandig naamwoord

genitief m

1. (grammatica) één van de acht naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, later vooral een bezitsrelatie

   ▸ De genitief is de tweede naamval in de meeste Europese talen en wordt gebruikt om aan te geven van wie of wat iets is.

Synoniemen

• tweede naamval

Hyperoniemen

• naamval

Afgeleide begrippen

• samenstellingen: genitiefattribuut, genitiefconstructie, genitiefobject, genitiefuitgang, genitiefverhouding, genitiefvorm
• afleidingen: genitivisch

Verwante begrippen

• ablatief
• accusatief
• datief
• locatief
• nominatief
• vocatief

Typische woordcombinaties

• absolute genitief
• genitief-s
• partitieve genitief
• Saksische genitief

Vertalingen

    1. naamval als aanduiding van bezit, oorsprong of hoeveelheid   

Duits: Genitiv (de) m Engels: genitive case (en), genitive (en) Fins: genetiivi (fi), omanto (fi) Frans: génitif (fr) m Fries: genetyf (fy) g

Italiaans: caso genitivo (it) m, genitivo (it) m Pools: dopełniacz (pl) m Spaans: genitivo (es) m Tsjechisch: genitiv (cs) m onbezield Russisch: родительный падеж (ru) m

Gangbaarheid

• Het woord genitief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "genitief" herkend door:

59 %	van de Nederlanders;
91 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.