ek

Afrikaans

Uitspraak

• geluid

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ek	my	ons	ons
2e persoon (informeel)	jy	jou	julle	julle
2e persoon (formeel)	u	u	u	u
3e persoon (mannelijk)	hy	hom	hulle	hulle
3e persoon (vrouwelijk)	sy	haar
3e persoon (onzijdig)	dit	dit

• IPA: /ɛk/

Woordafbreking

• ek

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Nederlandse ik

Persoonlijk voornaamwoord

ek

1. ik, 'k; 1e persoon nominatief enkelvoud

Schrijfwijzen

• (in Kaapstad of verouderd) ik

Synoniemen

• ekke

Esperanto

Tussenwerpsel

ek

1. hup, vooruit

Fijisch Hindoestani

Telwoord (hif)
1	11	10	100	103
2	12	20	200	106
3	13	30	300
4	14	40	400
5	15	50	500
6	16	60	600
7	17	70	700
8	18	80	800
9	19	90	900

Hoofdtelwoord

ek

1. één

Fries

Woordafbreking

• ek

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Oudfriese āk

Bijwoord

ek

1. ook

Schrijfwijzen

• ik

Verwijzingen

• Wurdboek fan de Fryske taal - Instituut voor de Nederlandse taal

Lets

Tussenwerpsel

ek

1. nou (om onwilligheid uit te drukken)

Verwante begrippen

• a
• e
• eh

Middelengels

Uitspraak

• IPA: /ɛːk/

Woordafbreking

• ek

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Angelsaksische ēac

Bijwoord

ek

1. ook, daarnaast

Schrijfwijzen

• eek
• eke

Afgeleide begrippen

• ekename

Verwante begrippen

• eake

Overerving en ontlening

• Schots: eik, ek
• Engels: eke

Middelnederduits

Uitspraak

• IPA: /ɛk/, /ek/

Woordafbreking

• ek

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Oudsaksische ek / ik

Persoonlijk voornaamwoord

ek

1. ik, 'k; 1e persoon nominatief enkelvoud

Schrijfwijzen

• ik

Overerving en ontlening

• Nedersaksisch: eck, ek, ick, ik, öck
• Plautdietsch: ekj, etj

Nedersaksisch

Woordafbreking

• ek

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Middelnederduitse ek / ik

Persoonlijk voornaamwoord

ek

1. ik, 'k; 1e persoon nominatief enkelvoud

Schrijfwijzen

• eck
• ick
• ik
• öck

Noord-Fries

Woordafbreking

• ek

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Oudnoordse ekki

Bijwoord

ek

1. niet

Nynorsk

Werkwoord

ek

1. verouderde spelling of vorm van akar tot 2012

(verouderd) lijdende vorm van aka en ake

Oudfries

Woordafbreking

• ek

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Proto-West-Germaanse *aik

Zelfstandig naamwoord

ek v

1. (plantkunde) eik

Schrijfwijzen

• ēk

Oudsaksisch

Uitspraak

• [B] IPA: /ɛːk/

Woordafbreking

• ek

Woordherkomst en -opbouw

• [A] Afgeleid van het Proto-Germaanse *ek
• [B] Afgeleid van het Proto-West-Germaanse *aik

Persoonlijk voornaamwoord

ek [A]

1. ik, 'k; 1e persoon nominatief enkelvoud

Schrijfwijzen

• ik

Overerving en ontlening

• Middelnederduits: ek, ik
  • Nedersaksisch: eck, ek, ick, ik, öck
  • Plautdietsch: ekj, etj

Zelfstandig naamwoord

ek v [B]

1. (plantkunde) eik

Schrijfwijzen

• ēk

Overerving en ontlening

• Middelnederduits: êk, êke
  • Nedersaksisch: Eek
  • Plautdietsch: Ieekj

Rohingya

Hoofdtelwoord

ek

1. één

Westfaals

Woordafbreking

• ek

Persoonlijk voornaamwoord

ek

1. (Zuidwestfaals) ik, 'k; 1e persoon nominatief enkelvoud

Schrijfwijzen

• eck
• ick
• ik

Zweeds

Uitspraak

• Geluid:  ek    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ek

Zelfstandig naamwoord

ek g

1. eik
2. eikenhout

Verbuiging

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	ek	eken	ekar	ekarna
genitief	eks	ekens	ekars	ekarnas