Naar inhoud springen

hal

Uit WikiWoordenboek
Andere schrijfwijzen Niet te verwarren met: hal.


  • hal
  • In de betekenis van ‘ruimte’ voor het eerst aangetroffen in 1213 [1]
  • [A] Afkomstig uit het Middelnederlands.
  • [B] Afkomstig uit het Noordnederlands; ontwikkeld uit Oergermaans *hala-, bij Indo-Europees *ḱolh₁-o-, vgl. Litouws pašolỹs ‘nachtvorst’. Evenals Oudhoogduits hāli ‘glad’, Oudengels hālstān ‘kristal’ en Oudnoords háll ‘glad, glibberig’.
enkelvoud meervoud
naamwoord hal hallen
verkleinwoord halletje halletjes

[A] hal v / m

  1. ruimte achter de voordeur
  2. een entreeruimte in een gebouw of huis, een ontvangstruimte
  3. een grote overdekte ruimte gericht op het uitvoeren van activiteiten
enkelvoud meervoud
naamwoord hal -
verkleinwoord halletje -

[B] hal o

  1. hardheid van de grond tengevolge van de vorst, plek bevroren grond, hardbevroren aardkorst
100 % van de Nederlanders;
98 % van de Vlamingen.[2]


  • hal

hal

  1. gebiedende wijs van hale


hal

  1. (dierkunde) vis


  • hal

hal

  1. toestand, omstandigheid, geval
    «dalam hal demikian»
    in dat geval
  2. geval, kwestie, punt, feit, reden
    «Tiga hal yang menjadi pokok pertikaian.»
    Drie kwesties vormen de kern van dit conflict.
    «karena satu dan lain hal»
    om de een of andere reden
  3. over, ten aanzien van
    «ceramah hal keluarga berencana»
    een lezing over gezinsplanning
  4. (spreektaal) gegalvaniseerd plaatijzer


enkelvoud meervoud
naamwoord hal hales
verkleinwoord
  • hal
  • Afgeleid van het Proto-West-Germaanse *hallu, via het Angelsaksische heall

hal

  1. hal; een grote overdekte ruimte
  2. villa, herenhuis


  • hal
Naar frequentie 3439

hal

  1. gebiedende wijs van hale


  • hal

hal

  1. onbepaalde wijs, tweede vorm naast hale, zie aldaar

hal

  1. gebiedende wijs van hala

hal

  1. gebiedende wijs van hale


  • hal

hal

  1. genitief meervoud van hala

hal

  1. genitief meervoud van halo

hal

  1. informeel tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs van het imperfectieve werkwoord halit


  • hal
enkelvoud meervoud
nominatief   hal     haller  
genitief   halin     hallerin  
datief   hale     hallere  
accusatief   hali     halleri  
locatief   halde     hallerde  
ablatief   halden     hallerden  

hal

  1. toestand, situatie, omstandigheid, staat