tand

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  tand    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• tand

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	tand	tanden
verkleinwoord	tandje	tandjes

Zelfstandig naamwoord

tand m

1. (anatomie) een hard, wit voorwerp in de mond, meestal in 2 horizontale rijen aanwezig (één in elke kaak) en algemeen gebruikt om te eten
2. (techniek) een meestal scherp uitsteeksel aan voorwerpen (bijvoorbeeld aan zagen of tandwielen)

Synoniemen

• gebit (mv)

Hyponiemen

achtertand baktand boventand drietand eitand giftand

gifttand haaientand haaktand hoektand hondstand knaagtand

kwartierstand leeuwentand lekkertand maaltand melktand muizentand olifantstand

ondertand oogtand ridderstand slagtand snijtand stifttand stoottand

suikertand voortand wijsheidstand wisseltand wolfstand zaagtand zijtand

Afgeleide begrippen

getand tandaanslag tandarts tandbaars tandbederf tandbeen tandbrasem tandcariës tandeloos tandemail tandenborstel tandengeknars

tandenpoetsen tandenschuier tandenstoker tanderosie tandextractie tandformule tandglazuur tandhals tandheelkunde tandheugel tandholte tandimplantaat

tanding tandkas tandkoppeling tandlijst tandmeester tandmerg tandmiddel tandpasta tandpijn tandplak tandplaque tandpoeder

tandpoli tandprothese tandprotheticus tandpulpa tandrad tandspiegel tandsteen tandstelsel tandtechnicus tandtechniek tandtechnisch tandtrauma

tandverbinding tandvlees tandvulling tandwalvis tandwerk tandwiel tandwolf tandwortel tandzaad tandzenuw tandzijde tandzorg tandzweer

Verwante begrippen

• bijten
  • gebit
  • kies
  • tandenstoker

Spreekwoorden

• Aan de tand voelen.

Naar kennis of kunde onderzoek doen (oorspronkelijk: de leeftijd en gezondheid van paarden onderzoeken).

• De tand des tijds.

De verwoesting waar alle voorwerpen op den duur onder lijden.

• Een tandje minder zetten.

(Bij wielrennen) terugschakelen naar een lagere versnelling.

• Haar op de tanden hebben.

Bazig zijn.

• Met de mond vol tanden staan.

Niet weten wat te zeggen.

• Met lange tanden eten.

Met tegenzin eten.

• Op de tanden bijten.

Zich bedwingen om zijn gevoelens niet te tonen.

• Tot de tanden gewapend zijn.

Helemaal bewapend zijn

• Van de hand in de tand leven.

Niet sparen, maar het verdiende meteen opmaken.

• Zijn tanden in iets zetten.

Zich intensief met iets bezig (gaan) houden.

• Zijn tanden op iets stuk bijten.

Ondanks alle inspanning iets niet bereiken.

Vertalingen

    1. hard wit voorwerp in de mond   

Bretons: dant (br) m Duits: Zahn (de) m Engels: tooth (en) Erzja: пей Estisch: hammas (et) Evenks: иктэ Fins: hammas (fi) Frans: dent (fr) m Guarani: ãi Hebreeuws: שן (he) v Hindi: दांत़ (hi) Daant m Ido: dento (io) Indonesisch: gigi (id) Interlingua: dente (ia) Italiaans: dente (it) m Japans: 歯 (ja) (は, ha)

Koreaans: 이 (ko) (i), 이빨 (ko) (ippal) Moksja: пей Nengone: yege Occitaans: dent (oc) v Pools: ząb (pl) m Portugees: dente (pt) m Roemeens: dinte (ro) m Russisch: зуб (ru) Slowaaks: zub (sk) m Spaans: diente (es) m Taroko: rúpun Tsjechisch: zub (cs) m Tok Pisin: tis (tpi) Tupinambá: ãîa Turks: diş (tr) Zweeds: tand (sv) g

    2. scherp uitsteeksel   

Duits: Zahn (de) m, Sägezahn (de) Engels: tooth (en) Fins: hammas (fi) Frans: dent (fr) m Hindi: दांत़ (hi) Daant m Pools: ząb (pl) m

Roemeens: dinte (ro) m Slowaaks: zub (sk) m Tsjechisch: zub (cs) m Turks: diş (tr) Zweeds: tand (sv) g

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Zweeds

Uitspraak

• Geluid:  tand    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• tand

Zelfstandig naamwoord

tand g

1. tand

Verbuiging

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	tand	tanden	tänder	tänderna
genitief	tand	tanden	tänder	tänderna