ringe

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  ringe    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• rin·ge

Werkwoord

vervoeging van
ringen

ringe

1. aanvoegende wijs van ringen

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ˈɾiŋə /

Woordafbreking

• rin·ge

Woordherkomst en -opbouw

• Bijvoeglijk naamwoord: afkomstig uit het Nederduits
• Werkwoord [A] en zelfstandig naamwoord: afkomstig van het Oudnoorse woord hringja
• Werkwoord [B]: afgeleid van het Noorse woord ring

Naar frequentie	486

		stellend	vergrotend	overtreffend
onbepaald (sterk)	m/v enkelvoud	ringe	ringere	ringest
	o enkelvoud	ringe
	meervoud	ringe
bepaald (zwak)	enkelvoud en meervoud	ringe	ringere	ringeste

Bijvoeglijk naamwoord

ringe

1. gering, laag
2. armoedig, behoeftig, pover, schamel

   «Han vokste opp i ringe kår.»

   Hij leefde in armoedige omstandigheden.

Afgeleide begrippen

• [1]: ubetydelig
• [2]: fattigslig

vervoeging
onbepaalde wijs	ringe
tegenwoordige tijd	ringer
verleden tijd	ringa ringet
voltooid deelwoord	ringa ringet
onvoltooid deelwoord	ringende
lijdende vorm	ringest
gebiedende wijs	ring
vervoegingsklasse	Klasse 1 zwak
opmerking	[A] + [B]

Werkwoord

[A] ringe

1. overgankelijk bellen, opbellen (telefoon)
2. onovergankelijk bellen, klinken, schellen
3. onovergankelijk bengelen, luiden (klok, bel)
4. onovergankelijk aanbellen, bellen (voordeur)
5. onovergankelijk, (figuurlijk) tot een einde komen

Synoniemen

• [1] klinge
• [2] telefonere
• [3] kime

Werkwoord

ringe opp

1. onovergankelijk bellen, opbellen (telefoon)

Werkwoord

ringe til

1. onovergankelijk bellen naar (telefoon)

Werkwoord

[B] ringe

1. ringen (fugl, os, stier)

Synoniemen

• ringmerke

Werkwoord

ringe inn

1. omgeven, omringen, schutten (vee, wild)
2. achterhalen, insluiten, omsingelen (bende)

Synoniemen

• kranse
• kringsette
• omringe

Werkwoord

ringe seg

1. wederkerend krommen, een ring vormen

Werkwoord

ringe ut

1. uitknippen, uitronden (V-hals)

Afgeleide begrippen

• nedringe
• utringe

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	ringe	m: ringen o: ringa	ringer	ringene
genitief	ringes	m: ringens o: ringas	ringers	ringenes

Zelfstandig naamwoord

ringe, g

1. (gereedschap) melkgevest

Nynorsk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ˈɾiŋə /

Woordafbreking

• rin·ge

Woordherkomst en -opbouw

• Bijvoeglijk naamwoord: afkomstig uit het Nederduits
• Werkwoord [A] en zelfstandig naamwoord: afkomstig van het Oudnoorse woord hringja
• Werkwoord [B]: afgeleid van het Noorse woord ring

vervoeging
onbepaalde wijs	ringe ringa
tegenwoordige tijd	ringer
verleden tijd	ringde
voltooid deelwoord	ringt
onvoltooid deelwoord	ringande
lijdende vorm	ringast
gebiedende wijs	ring
vervoegingsklasse	Klasse 2 zwak
opmerking	[A]

Werkwoord

[A] ringe

1. overgankelijk bellen, opbellen (telefoon)
2. onovergankelijk bellen, klinken, schellen
3. onovergankelijk bengelen, luiden (klok, bel)
4. onovergankelijk aanbellen, bellen (voordeur)
5. onovergankelijk, (figuurlijk) tot een einde komen.

Synoniemen

• [1] klinge
• [2] telefonere
• [3] kime

Werkwoord

ringe opp

1. onovergankelijk bellen, opbellen (telefoon)

Werkwoord

ringe til

1. onovergankelijk bellen naar (telefoon)

stamtijd
onbepaalde wijs	tegenwoordige tijd	verleden tijd	voltooid deelwoord
ringe	ringar	ringa	ringa
Klasse 1 zwak			[B]

Werkwoord

[B] ringe

1. ringen (fugl, os, stier)

Synoniemen

• ringmerke

Werkwoord

ringe inn

1. omgeven, omringen, schutten (vee, wild)
2. achterhalen, insluiten, omsingelen (bende)

Synoniemen

• kranse
• kringsettje
• omringe

Werkwoord

ringe seg

1. wederkerend krommen, een ring vormen

Werkwoord

ringe ut

1. uitknippen, uitronden (V-hals)

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	ringe	ringa	ringer	ringane

Zelfstandig naamwoord

ringe v

1. (gereedschap) melkgevest

Schrijfwijzen

• ringja
• ringje

Pennsylvania-Duits

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• rin·ge

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Engelse werkwoord (to) ring

vervoeging tegenwoordige tijd, aantonende wijs, bedrijvende vorm hele vervoeging zie ringe/vervoeging
onbepaalde wijs	ringe
verleden tijd
voltooid deelwoord	geringt
	enkelvoud		meervoud
1e persoon	ich	ring	mir / mer	ringe
2e persoon	du	ringscht	dihr / der dihr / der dihr / der ihr / er ihr / er nihr / ner	ringt ringe ringt ringe ringe ringe
3e persoon	er	ringt	sie
	sie	ringt
	es	ringt

Werkwoord

ringe

1. bellen

Opmerkingen

• Duits: klingeln, läuten, schellen
• Engels: (to) bell