officier

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  officier    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• of·fi·cier

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘rang bij de marine’ voor het eerst aangetroffen in 1685
• afgeleid van het Latijnse officium (ambt) met het achtervoegsel -ier

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	officier	officieren officiers
verkleinwoord	officiertje	officiertjes

Zelfstandig naamwoord

officier m

1. (militair) (beroep) iemand die een rang (in het leger) bekleedt die hem of haar het bevel over een zeker aantal ondergeschikten geeft

   • Omdat ze een vrij klassiek beeld had van de oorlog was ze er snel van overtuigd dat Albert 'met zijn intelligentie' na korte tijd zou uitblinken, promotie zou maken en ze zag hem al in de voorste linie in de aanval gaan. Ze stelde zich voor dat hij een heldendaad verrichtte, meteen officier werd, kapitein, commandant of meer nog, generaal, die dingen gebeuren tijdens de oorlog.  

2. (juridisch) ambtenaar in een bepaalde functie (-> officier van justitie)
3. (scheepvaart) stuurman of machinist

Hyponiemen

   

beroepsofficier blank-officier grootofficier hoofdofficier hulpofficier landingsofficier milieuofficier negerofficier officier van justitie onderofficier opperofficier politieofficier reserveofficier scheepsofficier stafofficier substituut-officier veldofficier verbindingsofficier vlagofficier wachtofficier zaaksofficier zeeofficier

Afgeleide begrippen

• officierskruis, officiersmess

Vertalingen

    1. iemand die een rang in het leger bekleedt die hem of haar het bevel over een zeker aantal ondergeschikten geeft   

Engels: officer (en)

Papiaments: oficial Spaans: oficial (es) m

Gangbaarheid

• Het woord officier staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "officier" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.