ridder

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  ridder    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈrɪdər / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• rid·der

Woordherkomst en -opbouw

• van Middelnederlands riddere, net als "ruiter" afgeleid van het werkwoord rijden; in de betekenis van ‘adellijke titel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1220

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	ridder	ridders
verkleinwoord	riddertje	riddertjes

Zelfstandig naamwoord

de ridder m

1. (beroep) (geschiedenis), (adel) oorspronkelijk een bereden en bepantserde ruiter die de ridderslag ontvangen had

   • Ridders waren soldaten die heel erg trouw waren aan hun heer of koning. 

2. rang in een ridderorde, boven die van lid, maar onder die van officieren en commandeurs

Hyponiemen

   

beekridder bondsridder chocoladeridder driepootridder fatsoensridder graalridder hospitaalridder kaairidder kruisridder maurits-ridder moraalridder pedaalridder pennenridder reetridder rijksridder roofridder zeikridder Zwaanridder zwaardridder

Afgeleide begrippen

   

Ridderbuurt ridderdicht riddereed ridderen ridderepiek ridderepos ridderforel riddergoed ridderhofstad ridderhofstede Ridderkerk ridderkruis ridderlijk ridderlint riddermatig ridderorde ridderroman ridderschap ridderslag ridderspoor ridderstand ridderteken riddertijd riddertoernooi ridderzaal ridderzate ridderzuring ridderzwam

Verwante begrippen

• [1] ruiter, vazal

[2] termen uit de faleristiek:

•  baton  
•  beeldenaar  
•  commandeur  
•  commandeurskruis  
•  decoratie  
•  draagvolgorde  
•  eremedaille  
•  ereorde  
•  ereteken  
•  faleristiek  
•  gedecoreerde  
•  grootkruis  
•  grootofficier  
•  halslint  
•  huisorde  
•  kanselarij  
•  kanselier  
•  kleinood  
•  knoopsgatversiersel  
•  koninklijke onderscheiding  
•  kroonorde  
•  kruis  
•  Leopoldsorde  
•  lid  
•  lint  
•  medaille  
•  officier  
•  onderscheiding  
•  oorkonde  
•  ridder grootkruis  
•  ridderkruis  
•  ridderorde  
•  rozet  
•  staatsorde  
•  ster  
•  versiersel  
•  Vliegerkruis  
•  Willemsorde  +

Vertalingen

    1. oorspronkelijk een bereden en bepantserde ruiter die de ridderslag ontvangen had   

Afrikaans: ridder (af) Catalaans: cavaller (ca) Chinees: 骑士 (zh) Deens: ridder (da) Duits: Ritter (de) m Engels: knight (en) Esperanto: kavaliro (eo) Fins: ritari (fi) Frans: chevalier (fr) m IJslands: riddari (is)

Italiaans: cavaliere (it) m Japans: 騎士 (ja) (きし, kishi) Nedersaksisch: ridder (nds) Noors: ridder (no) Oekraïens: лицар (uk) m (lycar) Pools: rycerz (pl) m Servisch: витез (sr) Spaans: caballero (es) m Tsjechisch: rytíř (cs) Zweeds: riddare (sv)

Werkwoord

vervoeging van
ridderen

ridder

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ridderen
   

   • Ik ridder. 

2. gebiedende wijs van ridderen
   

   • Ridder! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ridderen
   

   • Ridder je? 

Gangbaarheid

• Het woord ridder staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ridder" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Afrikaans

Zelfstandig naamwoord

ridder

1. (adel) ridder

Deens

Zelfstandig naamwoord

ridder

1. (adel) ridder

Verwijzingen

• ridder in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

Nedersaksisch

Zelfstandig naamwoord

ridder

1. (adel) ridder

Noors

Zelfstandig naamwoord

ridder

1. (adel) ridder