halen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  halen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈɦalə(n)/

Woordafbreking

• ha·len

Woordherkomst en -opbouw

afkomstig van: Middelnederlands: halen Oudnederlands: halon Germaans: *halōnan

Verwant in Germaans: Engels: hale, Duits: holen, (Oudhoogduits, Oudsaksisch: halon), Fries: helje (Oudfries: halia)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
halen	haalde	gehaald
zwak -d	volledig

Werkwoord

halen

1. (overgankelijk) ergens heengaan met als doel om iets of iemand mee terug te brengen

   Hij is even vrienden van het station aan het halen.

Hyponiemen

achteromhalen ademhalen bakzeilhalen doorhalen

herhalen hooghalen Houthalen kielhalen

laaghalen leeghalen loshalen neerhalen

onderhalen onthalen rondhalen samenhalen

terughalen uithalen voorhalen waterhalen weghalen

Afgeleide begrippen

• gehaal, haalbaar, haalbier, haalketting, haalmes, haalweide, haler, herhaalbaar, herhaler, herhaling

Overerving en ontlening

• Frans: haler, Spaans: halar, Portugees: alar.

Vertalingen

    1. ergens heengaan met als doel om iets of iemand mee terug te brengen   

Duits: bekommen (de), erreichen (de), holen (de) Engels: fetch (en), go get (en)

Frans: aller chercher (fr) Ido: querar (io)

Zelfstandig naamwoord

halen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord haal

Welsh

enkelvoud	meervoud
halen	-

Zelfstandig naamwoord

halen m

1. (scheikunde) zout

Deens

Woordafbreking

• ha·len

Zelfstandig naamwoord

halen, g

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van hale

Noors

Woordafbreking

• ha·len

Naar frequentie	4392

Zelfstandig naamwoord

halen, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van hale

Nynorsk

Woordafbreking

• ha·len

Zelfstandig naamwoord

halen, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van hale

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
halar

halen

1. aanvoegende wijs derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van halar
2. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van halar