wijs

vervoeging van
	wijzen

Nederlands

Geluid: wijs (hulp, bestand)
IPA: / wɛis / (1 lettergreep)
- (Noord-Nederland): /ʋɛɪ̯s/
- (Vlaanderen, Brabant): /β̞ɛːs/
- (Limburg): /wɛɪ̯s/

In de betekenis van ‘verstandig’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1201 ^[1]
In de betekenis van ‘manier’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1050 ^[1]

wijs

van groot inzicht getuigend ^[2]
▸ Ze wekte de indruk van een soort kuise elegantie, of ze die tactiek nu zelf had gekozen of dat ze wijze raad van haar verdediger had gekregen.^[3]

1. van groot inzicht getuigend

de wijs m

(muziek) een melodie
(taalkunde) grammaticale categorie waarmee de relatie wordt aangegeven tussen een werkwoord en de werkelijkheid, modus
wijze, manier ^[4]

iemand verwarren

1. een melodie

wijs

eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wijzen
- Ik wijs.
gebiedende wijs van wijzen
- Wijs!
(bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wijzen
- Wijs je?
▸ Als ik de volle maan zie sla ik vreemd genoeg altijd een kruis, kus mijn duim en wijs naar de maan als gebaar van dankbaarheid voor de rijke ervaringen in mijn leven en de mensen om mij heen.^[5]

Het woord wijs staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.^[6]

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	wijs	wijzer	wijst
verbogen	wijze	wijzere	wijste