eigenwijs

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  eigenwijs    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ei·gen·wijs

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Nederduits, in de betekenis van ‘ontoegankelijk voor raad’ voor het eerst aangetroffen in 1466
• samenstelling van  eigen  en  wijs 

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	eigenwijs	eigenwijzer	eigenwijst
verbogen	eigenwijze	eigenwijzere	eigenwijste
partitief	eigenwijs	eigenwijzers	-

Bijvoeglijk naamwoord

eigenwijs

1. (te) overtuigd zijn van het eigen gelijk

   • De eigenwijze oude man wilde niet naar de adviezen van de welwillende verpleegster luisteren. 

   ▸ "Liesbeth is een bescheiden, dankbare vrouw", vertelt Boeijen. "Een heel erg prettig iemand om mee samen te werken. Lekker eigenwijs, dat hoort ook."

   • Het eigenwijze kind deed lekker niet wat zijn overbezorgde moeder zei dat het moest doen. 

Gangbaarheid

• Het woord eigenwijs staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "eigenwijs" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.