ambt

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  ambt    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ambt

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘openbare, hogere betrekking’ voor het eerst aangetroffen in 1580
• (afkorting), (verkorting) van ambacht

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	ambt	ambten
verkleinwoord	ambtje	ambtjes

Zelfstandig naamwoord

ambt o

1. officiële betrekking, post die meestal van overheidswege toegekend wordt en enige vorm van gezag uitstraalt

   • Het ambt van politieagent, minister, leerplichtambtenaar. 

2. geestelijke taak of dienst die iemand beroepshalve uitvoert

   • Het ambt van priester, diaken. 

Hoogste ambt: Paus

Hyponiemen

• drostambt, ereambt, predikambt, rentambt, rijksambt, schoutambt, staatsambt

Afgeleide begrippen

   

ambtelijk ambteloos ambtenaar ambtenarij ambtenjager ambtgenoot ambtman ambtsaanvaarding ambtsbediening = ambtsbejag ambtsbericht ambtsbetrekking ambtsbezigheid ambtsbrief ambtsbroeder ambtsdrager ambtseed ambtsgebed = ambtsgebied ambtsgeheim ambtsgenoot ambtsgewaad ambtshalve ambtsjubileum ambtsketen ambtskledij ambtskleed = ambtskostuum ambtsmisbruik ambtsmisdaad ambtsmisdrijf ambtspenning ambtsperiode ambtsplicht ambtsteken ambtstermijn = ambtstheologie ambtstrouw ambtsverrichting ambtsvervulling ambtsvoorganger ambtswege ambtswoning ambtszegel ambtszorg

Vertalingen

    1. officiële betrekking   

Duits: Amt (de) o Italiaans: ufficio (it) m

Oudnoords: reiða v Spaans: oficio (es) m

Gangbaarheid

• Het woord ambt staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ambt" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.