strijd

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  strijd    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• strijd

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘gevecht’ voor het eerst aangetroffen in 1220

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	strijd	strijden
verkleinwoord	strijdje	strijdjes

Zelfstandig naamwoord

strijd m

1. een handgemeen

   • Wie de strijd tussen die twee broers zou winnen was nog niet duidelijk. 

2. een militair treffen, kamp, veldslag

   • De strijd tussen de Israëli en de Palestijnen is nog niet gestreden. 

3. een politieke twist

   ▸ De basis daarvan lag waarschijnlijk in de strijd voor het vrouwenkiesrecht, waaraan ze zich hadden geëngageerd sinds ze tieners waren.

Synoniemen

• [1] gevecht
• [2] slag

Hyponiemen

   

beeldenstrijd broederstrijd competentiestrijd concurrentiestrijd doodsstrijd eindstrijd gewetensstrijd guerrillastrijd ideeënstrijd Investituurstrijd kampstrijd kerkstrijd klassenstrijd loonstrijd machtsstrijd methodestrijd onafhankelijkheidsstrijd partijstrijd pennenstrijd rassenstrijd richtingenstrijd schoolstrijd stammenstrijd taalstrijd titanenstrijd titelstrijd tweestrijd verkiezingsstrijd vrijheidsstrijd vrouwenstrijd wedstrijd weerstrijd woordenstrijd zeestrijd zelfstrijd

Afgeleide begrippen

   

strijdbaar strijdbanier strijdbijl strijder strijdgas strijdgebied strijdgewoel strijdhaftig strijdig strijdknots strijdkracht strijdkreet strijdleus strijdleuze strijdlied strijdlust strijdmacht strijdmiddel strijdperk strijdschrift strijdtoneel strijdvaardig strijdvraag strijdwagen

Verwante begrippen

• conflict, polemiek, worsteling, controverse, oorlog

Vertalingen

    1. een handgemeen   

Duits: Kampf (de) m, Streit (de) m Engels: fight (en), dispute (en), quarrel (en), scuffle (en), struggle (en)

IJslands: orðakast (is) o Oudnoords: hreða v Spaans: lucha (es) v

    2. een militair treffen   

Duits: Kampf (de) m, Schlacht (de) v Engels: battle (en), action (en)

Papiaments: kombate Spaans: acción (es) v, batalla (es) v, combate (es) m

Werkwoord

vervoeging van
strijden

strijd

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van strijden
   

   • Ik strijd. 

2. gebiedende wijs van strijden
   

   • Strijd! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van strijden
   

   • Strijd je? 

Gangbaarheid

• Het woord strijd staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "strijd" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.