heim

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  heim    (hulp, bestand)
• IPA: /hɛim/

Woordafbreking

• heim

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘woonplaats’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 709
• (erfwoord) van Middelnederlands heim; cognaat met Limburgs heim, Nynorsk heim, IJslands heim, Duits Heim, Jiddisch היים (hejm), Fries hiem, Noors en Deens hjem, Zweeds hem en Engels home,

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	heim	heimen
verkleinwoord	heimpje	heimpjes

Zelfstandig naamwoord

heim o

1. (verouderd) woonplaats, huis
2. (alleen als verkleinwoord) huiskrekel, zie heimpje

Synoniemen

• heem

Afgeleide begrippen

(hieronder staan de afleidingen met heim; zie ook verwante afleidingen onder heem en hiem

afleidingen

• [1] geheim, heimelijk, heims, te heim, van heim
• [1] heimen, aanheimen, aangeheimd

als linkerdeel van samenstellingen

• [1] heimvluchtig, heimwaarts, heimwee, heimziek, heimziekte

als rechterdeel van samenstellingen

• [1] Bergentheim, boerenheim, Diepenheim, Leuvenheim, Middelheim, Sassenheim, Windesheim, Mulheim

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Gangbaarheid

• Het woord heim staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Limburgs

Uitspraak

• IPA: /(x)hɛ^ɪm/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

heim o

1. thuis

   «Ich gaon noe óp heivem aan.»

   Ik ga nu langzamerhand naar huis toe.

2. vaderland

Verbuiging

	enkelvoud				meervoud
	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind
nominatief	heim	eim	heimke	eimke	heimer	eimer	heimkes	eimkes
genitief	heims	eims	heimkes	eimkes	heimer	eimer	heimkes	eimkes
locatief	heives	eives	heiveske	eiveske	heivese	eivese	heiveskes	eiveskes
datief	heivem, heim	eivem, eim	heimke	eimke	heimer	eimer	heimkes	eimkes
accusatief	heim	eim	heimke	eimke	heimer	eimer	heimkes	eimkes