plek

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  plek    (hulp, bestand)
• IPA: /plɛk/

Woordafbreking

• plek

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘plaats, punt’ voor het eerst aangetroffen in 1358

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	plek	plekken
verkleinwoord	plekje	plekjes

Zelfstandig naamwoord

plek v/m

1. plaats, positie

   • De plek van het festival was een maand vooraf al omheind met hekken. 
   • "Dat heb ik ook steeds", roept een meisje spontaan vanaf haar plek in de kerkzaal. En als de dominee vraagt of dat bij andere kinderen thuis ook wel eens voorkomt, steken meerderen de hand op.  

2. ruimte die door iets ingenomen wordt of ingenomen kan worden

   • Is er nog plek voor de auto? 

Synoniemen

• plaats, positie, locatie

Hyponiemen

   

afwerkplek brandplek hangplek landingsplek parkeerplek roestplek schroeiplek slaapplek slijtplek speelplek stageplek werkplek woonplek zuigplek zweetplek

Afgeleide begrippen

• plekkerig

Vertalingen

    1. plaats, positie   

Duits: Ort (de) m, Stelle (de) v Engels: place (en), spot (en)

Roemeens: loc (ro) o Spaans: paraje (es) m, sitio (es) m

Gangbaarheid

• Het woord plek staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'plek' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Werkwoord

vervoeging van
plekken

plek

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van plekken
   

   • Ik plek. 

2. gebiedende wijs van plekken
   

   • Plek! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van plekken
   

   • Plek je?