plek

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  plek    (hulp, bestand)
• IPA: /plɛk/

Woordafbreking

• plek

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘plaats, punt’ voor het eerst aangetroffen in 1358

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	plek	plekken
verkleinwoord	plekje	plekjes

Zelfstandig naamwoord

plek v/m

1. plaats, positie

   • De plek van het festival was een maand vooraf al omheind met hekken. 

2. ruimte die door iets ingenomen wordt of ingenomen kan worden

   • Is er nog plek voor de auto? 

Synoniemen

• plaats, positie, locatie

Hyponiemen

   

afwerkplek brandplek hangplek landingsplek parkeerplek roestplek schroeiplek slaapplek slijtplek speelplek stageplek werkplek woonplek zuigplek zweetplek

Afgeleide begrippen

• plekkerig

Vertalingen

    1. plaats, positie   

Duits: Ort (de) m, Stelle (de) v Engels: place (en), spot (en)

Roemeens: loc (ro) o Spaans: paraje (es) m, sitio (es) m

Gangbaarheid

• Het woord plek staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'plek' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Werkwoord

vervoeging van
plekken

plek

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van plekken
   

   • Ik plek. 

2. gebiedende wijs van plekken
   

   • Plek! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van plekken
   

   • Plek je?