mijne

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  mijne    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈmɛi̯nə/

	enkelvoud		meervoud
	bijvoeglijk	zelfstandig	bijvoeglijk	zelfstandig
1e persoon	mijn m'n	mijne	ons, onze	onze
2e persoon (informeel)	jouw je	jouwe	jullie je	-
2e persoon (formeel) (regionaal)	uw	uwe	uw	uwe
3e persoon (mannelijk)	zijn z'n	zijne	hun	hunne
3e persoon (vrouwelijk)	haar d'r, 'r	hare
3e persoon (onzijdig)	zijn z'n (ervan)	zijne
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

Woordafbreking

• mij·ne

Bezittelijk voornaamwoord

mijne

1. zelfstandige vorm van mijn, eerste persoon enkelvoud

   • Is dit kopje nu het mijne of is het het jouwe? 

2. (verouderd) verbogen vorm van mijn

   • Mijne heren! Komt u binnen! 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	mijne	mijnen
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

mijne v/m

1. zelfstandig gebruikt bezittelijk voornaamwoord: een persoon die tot mij behoort

   • Deze man is een van de mijnen. 

   ▸ Kinderen zijn, net als iedereen, gewoontedieren. De mijne waren inmiddels een beetje gewend aan het feit dat zowel ik als mijn vrouw af en toe een tijdje weg waren.

Gangbaarheid

• Het woord 'mijne' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "mijne" herkend door:

87 %	van de Nederlanders;
79 %	van de Vlamingen.