mijne

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  mijne    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈmɛi̯nə/

	enkelvoud		meervoud
	bijvoeglijk	zelfstandig	bijvoeglijk	zelfstandig
1e persoon	mijn m'n	mijne	ons, onze	onze
2e persoon (informeel)	jouw je	jouwe	jullie je	-
2e persoon (formeel) (regionaal)	uw	uwe	uw	uwe
3e persoon (mannelijk)	zijn z'n	zijne	hun	hunne
3e persoon (vrouwelijk)	haar d'r, 'r	hare
3e persoon (onzijdig)	zijn z'n (ervan)	zijne
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

Woordafbreking

• mij·ne

Woordherkomst en -opbouw

• mijn met de uitgang -e

Bezittelijk voornaamwoord

mijne

1. zelfstandige vorm van mijn, eerste persoon enkelvoud

   • Is dit kopje nu het mijne of is het het jouwe? 

2. (verouderd) verbogen vorm van mijn

   • Mijne heren! Komt u binnen! 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	mijne	mijnen
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de mijne v / m

1. zelfstandig gebruikt bezittelijk voornaamwoord: een persoon die tot mij behoort

   • Deze man is een van de mijnen. 

   ▸ Kinderen zijn, net als iedereen, gewoontedieren. De mijne waren inmiddels een beetje gewend aan het feit dat zowel ik als mijn vrouw af en toe een tijdje weg waren.

Werkwoord

vervoeging van
mijnen

mijne

1. aanvoegende wijs van mijnen

Gangbaarheid

• Het woord mijne staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "mijne" herkend door:

87 %	van de Nederlanders;
79 %	van de Vlamingen.