z'n

Nederlands

	enkelvoud		meervoud
	bijvoeglijk	zelfstandig	bijvoeglijk	zelfstandig
1e persoon	mijn m'n	mijne	ons, onze	onze
2e persoon (informeel)	jouw je	jouwe	jullie je	-
2e persoon (formeel) (regionaal)	uw	uwe	uw	uwe
3e persoon (mannelijk)	zijn z'n	zijne	hun	hunne
3e persoon (vrouwelijk)	haar d'r, 'r	hare
3e persoon (onzijdig)	zijn z'n (ervan)	zijne
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

Uitspraak

• Geluid:  z'n    (hulp, bestand)
• IPA: /zən/, /zṇ/

Woordafbreking

• z'n

Bezittelijk voornaamwoord

z'n

1. de clitische, onbenadrukte vorm van 'zijn'

   • Hij heeft eindelijk z'n zin gekregen. 

Gangbaarheid

• Het woord z'n staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "z'n" herkend door:

96 %	van de Nederlanders;
89 %	van de Vlamingen.