fade

Nederlands

Uitspraak

• [A]: Geluid:  fade    (hulp, bestand)
  • IPA: / fet / (1 lettergreep)
• [B]: Geluid:  fade    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈfadə / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• fade

Woordherkomst en -opbouw

• [A]: van Engels fade
• [B]: van Frans fade

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	fade	-
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

[A] fade v / m

1. geleidelijk verandering van geluidssterkte of belichting
2. (filmkunst) geleidelijk, met een tijdelijke vervaging, in elkaar overvloeien van beelden

   ▸ In de loop van de filmgeschiedenis maken regisseurs steeds minder gebruik van zachte overgangen zoals de fade en de overvloeier: men kreeg het gevoel dat gewone cuts ook op een vloeiende en coherente manier overgangen tussen scènes konden aanduiden.

   ▸ Aan het einde van het vierde hoofdstuk van Oude verf, de jongste roman van Pjeroo Roobjee, droomt de hoofdpersoon, de 109-jarige maar nog zeer kwieke Clothaire Decreus, van een karakter-speler van de KVS, wiens gestalte zoals bij een fade verwazigt en verandert in die van een man die ziek in bed ligt en daar in dikke boeken, woordenboeken en delen van een encyclopedie bladert.

3. (sport) (golf) geslagen bal die licht naar rechts afbuigt
   Bij linkshandige spelers: een bal die licht naar links afbuigt.

   ▸ Toen golfster en drievoudig majorwinnares Nancy Lopez werd gevraagd hoe ze bij haar afslag kon afwisselen tussen een fade (voor rechtshandige spelers een bal die van links naar rechts draait) en een draw (andersom), antwoordde ze: 'Ik denk gewoon “fade”, of ik denk “draw”.

Antoniemen

• [3] draw

Hyponiemen

• [1], [2] fade-in
• [1], [2] fade-out

Verwante begrippen

• [3] slice

Werkwoord

vervoeging van
faden

[A] fade

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van faden
   

   • Ik fade. 

2. gebiedende wijs van faden
   

   • Fade! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van faden
   

   • Fade je? 

	stellend
onverbogen	fade
verbogen	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord}

Bijvoeglijk naamwoord

[B] fade

1. zonder aantrekkingskracht of overtuiging

   ▸ Hij is patriciër, en rijk, heeft een meesterstitel, bezit een volbloedschimmel, maar is geestelijk in alle opzichten Alberts mindere. Hij treedt wel zelfverzekerd op, maar hij maakt fade complimenten, en voelt maar oppervlakkig.

Synoniemen

• flauw
• saai
• slap
• waterig

Gangbaarheid

• Het woord fade staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "fade" herkend door:

52 %	van de Nederlanders;
50 %	van de Vlamingen.

Duits

Uitspraak

Geluid:  fade    (hulp, bestand)

• IPA: /ˈfadə/

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit Frans fade.

Bijvoeglijk naamwoord

fade

1. zouteloos; overdrachtelijk: waar alle belangwekkendheid aan ontbreekt.

Frans

Uitspraak

Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• IPA: /fad/

Woordafbreking

• fade

Woordherkomst en -opbouw

• Ontwikkeld uit Volkslatijn *fatidus, een mengvorm van (klassiek) Latijn fatuus “dwaas”, “smakeloos, flauw” en vapidus “muf”.

Bijvoeglijk naamwoord

1. flauw, zouteloos, hebbende kraak noch smaak
2. flauw, bleek, saai, slap