Naar inhoud springen

dingo

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • din·go
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Engels, in de betekenis van ‘hondachtige’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1869 [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord dingo dingo's
verkleinwoord dingootje dingootjes

Zelfstandig naamwoord

de dingo m

  1. (roofdieren) Canis lupus dingo op Wikispecies een verwilderde hond uit Australië die vermoedelijk afstamt van de Indische steppewolf (Canis lupus pallipes). Waarschijnlijk zijn ze door mensen zo'n 5000 jaar geleden als huisdier meegenomen. Ze zijn echter weer verwilderd en hebben zo als exoot een leefwijze ontwikkeld die sterk lijkt op die van wolven. Dingo's zijn een stuk kleiner dan wolven en hebben het gewicht van een middelgrote hond (10 tot 20 kilo)
Hyperoniemen
Verwante begrippen
Vertalingen
    1. Canis lupus dingo, een Australische wilde hond   

Gangbaarheid

83 % van de Nederlanders;
77 % van de Vlamingen.[2]

Meer informatie

Verwijzingen

  1. ↑ "dingo" in:
    Sijs, Nicoline van der
    , Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org    ; ISBN 90 204 2045 3
  2. ↑ Bronlink geraadpleegd op 28 april 2020 Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be


Frans

Uitspraak

Bijvoeglijk naamwoord

dingo

  1. (spreektaal) gek, maf, getikt, lijp
    «Arletta, je suis dingo de toi!»
    Arletta, ik ben knettergek op jou! [1]
Synoniemen

Verwijzingen

  1. ↑
    Wouw, Berry van de
    , Woordenboek populair Frans - Nederlands. Woordenboek van het Frans dat u op school nooit leerde, 2e druk, Breda: Uitgeverij Arti-Choc, 2014; p. 81
Overgenomen van "https://nl.wiktionary.org/w/index.php?title=dingo&oldid=4922383"