dictum

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dictum    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈdɪktʏm / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˈdɪk.tʏm/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈdɪk.tʏm/

Woordafbreking

• dic·tum

Woordherkomst en -opbouw

• Ontleend aan Latijns dictum ‘gezegde, slotwoord; bevel’.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dictum	dicta dictums
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

het dictum o

1. (juridisch) het beschikkende gedeelte van de rechterlijke uitspraak (vonnis of arrest) dat de uiteindelijke beslissing van de rechter formuleert en rechtsgevolgen teweegbrengt
2. gezegde

Vertalingen

    1. beschikkend gedeelte van een vonnis of arrest   

Duits: (Oostenrijks) Spruch (de) m, (Zwitsers) Dispositiv (de) o, (Duitsland) Tenor (de) m Engels: disposition (en) Frans: dispositif (fr) m Italiaans: dispositivo (it) m

Portugees: dispositivo (pt) m Spaans: fallo (es) m, parte resolutiva (es) v

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Gangbaarheid

• Het woord dictum staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Latijn

Uitspraak

• IPA: /ˈdɪk.tʊ(m)/

Woordafbreking

• dic·tum

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid uit dīcere ‘zeggen, spreken’ met het achtervoegsel -tum, m.a.w. het passief participium perfectum van dīcere.

Zelfstandig naamwoord

dĭctum o

1. uitspraak, uiting
2. gezegde, woord
3. bevel

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	dictum	dicta
genitief	dictī	dictōrum
datief	dictō	dictīs
accusatief	dictum	dicta
vocatief	dictum	dicta
ablatief	dictō	dictīs