poepen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  poepen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈpupə(n)/

Woordafbreking

• poe·pen

Woordherkomst en -opbouw

• [1], [2], [3] Denominaal gevormd van poep (« wind »)
• [4] Een nevenvorm van poppen, dat in eerste instantie betekent "met de poppen spelen".

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
poepen /ˈpupə(n)/	poepte /ˈpuptə/	gepoept /ɣəˈpupt/
zwak -t	volledig

Werkwoord

poepen

1. poep uitwerpen, zijn behoefte doen

   Hij rende naar de wc omdat hij nodig moest poepen.

2. (verouderd) winden laten

   Als je te veel uien eet, loop je de hele dag lang te poepen.

3. (gewestelijk) bevallen

   Toen ze net zeven maanden zwanger was, brak haar water; ze zou dadelijk gaan poepen.

4. (België) geslachtsgemeenschap hebben (indien overgankelijk: "met [een vrouw]")

   Het verliefde koppeltje lag 's avonds in de duinen te poepen.

   Hij poepte zijn partner elke zondagochtend.

Synoniemen

• [1] schijten, kakken, drukken
• [2] veesten
• [4] vrijen

Vertalingen

    1. zijn behoefte doen   

Spaans: cagar (es), defecar (es)

Zelfstandig naamwoord

poepen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord poep