poepen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  poepen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈpupə(n)/

Woordafbreking

• poe·pen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘zijn gevoeg doen’ voor het eerst aangetroffen in 1889
• [1], [2], [3] Denominaal gevormd van poep (« wind »)
• [4] Een nevenvorm van poppen, dat in eerste instantie betekent "met de poppen spelen".

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
poepen /ˈpupə(n)/	poepte /ˈpuptə/	gepoept /ɣəˈpupt/
zwak -t	volledig

Werkwoord

poepen

1. poep uitwerpen, zijn behoefte doen

   • Hij rende naar de wc omdat hij nodig moest poepen. 

2. (verouderd) winden laten

   • Als je te veel uien eet, loop je de hele dag lang te poepen. 

3. (gewestelijk) bevallen

   • Toen ze net zeven maanden zwanger was, brak haar water; ze zou dadelijk gaan poepen. 

4. (België) geslachtsgemeenschap hebben (indien overgankelijk: "met [een vrouw]")

   • Het verliefde koppeltje lag 's avonds in de duinen te poepen. 
   • Hij poepte zijn partner elke zondagochtend. 

Synoniemen

• [1] schijten, kakken, drukken
• [2] veesten
• [4] vrijen

Vertalingen

    1. zijn behoefte doen   

Frans: chier (fr), faire caca (fr) Spaans: cagar (es), defecar (es)

    4. geslachtsgemeenschap hebben   

Frans: baiser (fr), faire crac-crac (fr)

Zelfstandig naamwoord

poepen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord poep

Gangbaarheid

• Het woord poepen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'poepen' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.