keil

Een ronde en een gewone keil [1]

Kegels [2]

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  keil    (hulp, bestand)
• IPA: /kɛil/

Woordafbreking

• keil

Woordherkomst en -opbouw

• Herkomst: Bargoens (bijvoeglijk naamwoord)
• Duits leenwoord (zelfstandig naamwoord)

Bijvoeglijk naamwoord

keil

1. (Jiddisch-Hebreeuws) dronken

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	keil	keilen
verkleinwoord	keiltje	keiltjes

Zelfstandig naamwoord

keil m

1. (techniek) een blok met één schuine kant, waarmee men iets kan vastklemmen of het wegrollen van bijv. een wiel kan verhinderen

   • Een keg, spie of wig, wordt maar zelden een keil genoemd. 

2. (sport), (verouderd) een oude benaming voor de kegel van de kegel- en bowlingbaan
3. (verouderd) een plat (kiezel-) steentje

   • De keil moet laag over het water scheren, hij zal dan enkele keren uit het water springen. 

Synoniemen

• [1] keg, spie, wig

Afgeleide begrippen

• [1] keilbout
• [2] keilbaan, keilen
• [3] keilen

Verwante begrippen

• [1] deurstopper, klem, klimhaak
• [2] bowling
• [3] ricochetschot

Vertalingen

    1. keil (wig)   

Duits: Keil (de) m Engels: wedge (en)

Frans: coin (fr) m

    2. keil (kegel)   

Duits: Kegel (de) m Engels: skittle (en), skittle pin (en)

Frans: quille (fr) v

    3. plat steentje   

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Werkwoord

vervoeging van
keilen

keil

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van keilen
   

   • Ik keil. 

2. gebiedende wijs van keilen
   

   • Keil! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van keilen
   

   • Keil je? 

Gangbaarheid

• Het woord keil staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.