ironie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  ironie    (hulp, bestand)
• IPA: /ɪroˈniː/

Woordafbreking

• iro·nie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘lichte spot’ voor het eerst aangetroffen in 1650
• van het Griekse εἰρωνειᾶ (eirooneia) dat geveinsde onwetendheid betekent

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	ironie	ironieën
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

ironie v

1. vorm van spot waarbij men het tegendeel zegt van wat men bedoelt

   ▸ De verbitterde ironie van zijn zoon was niet te missen.

Afgeleide begrippen

• ironisch

Verwante begrippen

• cynisme
• sarcasme

Vertalingen

    1. vorm van spot   

Duits: Ironie (de) v Engels: irony (en) Fins: ironia (fi) Frans: ironie (fr) v Ido: ironio (io)

Italiaans: ironia (it) v Spaans: ironía (es) v Tsjechisch: ironie (cs) v Zweeds: ironi (sv) g

Gangbaarheid

• Het woord ironie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "ironie" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Frans

enkelvoud		meervoud
zonder lidwoord	met lidwoord	zonder lidwoord	met lidwoord
ironie	l'ironie	ironies	les ironies

Zelfstandig naamwoord

ironie v

1. ironie

Ido

Bijwoord

ironie

1. ironisch

Tsjechisch

Uitspraak

• IPA: /ɪrɔnɪjɛ/

Woordafbreking

• iro·nie

Zelfstandig naamwoord

ironie v

1. ironie

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	ironie	ironie
genitief	ironie	ironií
datief	ironii	ironiím
accusatief	ironii	ironie
vocatief	ironie	ironie
locatief	ironii	ironiích
instrumentalis	ironií	ironiemi