snor

1. Snor

2. Snor (Locustella luscinioides)

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  snor    (hulp, bestand)
• IPA: / snɔr / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• snor

Woordherkomst en -opbouw

• [1] (verkorting) van snorbaard, in de betekenis van ‘haar op de bovenlip’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1844
• [2],[3],[4] Naamwoord van handeling  snorren ww 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	snor	snorren
verkleinwoord	snorretje	snorretjes

Zelfstandig naamwoord

snor v / m

1. beharing tussen neus en bovenlip

   ▸ Hij leek een permanente glimlach te hebben onder zijn borstelige snor en was hier in de wildernis duidelijk in zijn element.

   ▸ We zeiden niet veel, wat hadden twee negenjarigen kunnen zeggen? We zaten er met gebogen hoofd en dachten aan hem, zagen hem voor ons, vooral zijn blik en zijn snor.

2. (vogels) vogel (Locustella luscinioides ) die tot de rietzangers Sylviidae  behoort en een snorrend geluid voortbrengt
3. speelgoed dat een brommend geluid voortbrengt
4. lichte dronkenschap
5. (verkeer) wagen voor ongeregeld passagiersvervoer

Synoniemen

• [1] knevel, moustache

Hyponiemen

borstelsnor bromsnor

druipsnor gluipsnor

hangsnor hitlersnor

kattensnor poppensnor tandenborstelsnor

walrussensnor walrussnor zeiksnor

Afgeleide begrippen

gesnor snorbaard snorder

snordragend snorfiets snorfietser

snorhaar snorloos snorpunt

snorrenbaard snorrenkop snorring

snorscooter snorvleermuis snorwagen

Vertalingen

    1. beharing   

Armeens: բեղեր (hy) Chamorro: bigoti (ch) Duits: Schnurrbart (de) m, Schnauzbart (de) m Engels: moustache (en) (VK), mustache (en) (VS) Fins: viikset (fi) Frans: moustache (fr) v

Noord-Sotho: têdu Papiaments: bigoti Quechua: simi millma (qu) Russisch: усы (ru) mv Spaans: bigote (es) m, mostacho (es) m O'odham: chiniwo Tok Pisin: mausgras (tpi)

    2. vogel   

Duits: Rohrschwirl (de) Engels: Savi's warbler (en) Frans: locustelle luscinioïde (fr)

Noors: sumpsanger (no) Tsjechisch: cvrčilka slavíková (cs) Russisch: соловьиный сверчок (ru) m Zweeds: vassångare (sv)

Werkwoord

vervoeging van
snorren

snor

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van snorren
   

   • Ik snor. 

2. gebiedende wijs van snorren
   

   • Snor! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van snorren
   

   • Snor je? 

Gangbaarheid

• Het woord snor staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "snor" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.