kundig

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kundig    (hulp, bestand)
• IPA: /'kɵndəx/

Woordafbreking

• kun·dig

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘kunde bezittend’ voor het eerst aangetroffen in 1240
• afgeleid van kunde met het achtervoegsel -ig

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	kundig	kundiger	kundigst
verbogen	kundige	kundigere	kundigste
partitief	kundigs	kundigers	-

Bijvoeglijk naamwoord

kundig

1. in staat vaardigheden toe te passen

   • Hij is een kundig onderzoeker. 

Antoniemen

• onkundig

Hyponiemen

   

aardkundig aardrijkskundig afleidkundig bedrijfskundig boekhoudkundig bouwkundig diergeneeskundig dierkundig geneeskundig geschiedkundig heelkundig krijgskundig landbouwkundig letterkundig meetkundig menskundig naamkundig natuurkundig onderwijskundig ondeskundig onoordeelkundig onstaatkundig ontaalkundig ontleedkundig onvakkundig oogheelkundig oorheelkundig opvoedkundig oudheidkundig plantkundig rassenkundig rechtskundig redekundig rekenkundig scheikundig staatkundig stedenbouwkundig sterrenkundig taalkundig tandheelkundig tuinbouwkundig uitlegkundig vakkundig veeartsenijkundig verloskundig verpleegkundig vliegtuigbouwkundig waterstaatkundig weerkundig wereldkundig werktuigkundig wiskundig zaakkundig zedenkundig zeevaartkundig zielkundig

Afgeleide begrippen

• kundigheid, onkundigheid

Verwante begrippen

• deskundig, geschikt, verstandig, bekwaam, capabel

Vertalingen

    1. in staat vaardigheden toe te passen   

Engels: able (en), capable (en)

Spaans: experto (es), hábil (es), versado (es), perito (es), capaz (es)

Gangbaarheid

• Het woord kundig staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "kundig" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.