erve

Nederlands

[werkwoord] stam van erven met de uitgang -e
m van Middelnederlands erve; op te vatten als afleiding van erven (werkwoord) met het achtervoegsel -e
o oude vorm van erf
v / m van de Latijne aanduiding ervilia in de naam

erve m (meestal gebruikt in meervoudsvorm)

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als onzijdig zelfstandig naamwoord.}

het erve o

(verouderd) boerderij met de grond eromheen (meestal als deel van een boerderijnaam)

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als plantennaam.}

erve v / m

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als werkwoord}

vervoeging van
erven

erve

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	erve	erven
verkleinwoord	-	-

Het woord erve staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

69 %	van de Nederlanders;
41 %	van de Vlamingen.^[1]

erve