dien

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dien    (hulp, bestand)
• IPA: /din/

Woordafbreking

• dien

Woordherkomst en -opbouw

• [aanwijzend voornaamwoord]: die met de uitgang -n
• [zelfstandig naamwoord]: van Hebreeuws

Aanwijzend voornaamwoord

dien

1. (verouderd) accusatief en datief m van die
2. (verouderd) datief o van dat

Hyponiemen

• bovendien, buitendien, doordien, mitsdien, naardien, nadien, sedertdien, sindsdien

Afgeleide begrippen

• dienaangaande, dienovereenkomstig, dienvolgens

Opmerkingen

• dien m

1. verouderde spelling of vorm van die, accusatief, tot 1946/47

Werkwoord

vervoeging van
dienen

dien

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dienen
   

   • Ik dien. 

2. gebiedende wijs van dienen
   

   • Dien! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dienen
   

   • Dien je? 

   ▸ Aangezien jij daarbij geen passende verantwoordingen wilt nemen, dien ik nu op mijn strepen te gaan staan.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dien	diniem
verkleinwoord

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

Zelfstandig naamwoord

dien v/m

1. (Jiddisch-Hebreeuws) recht
2. (Jiddisch-Hebreeuws) rechtsregel
3. (Jiddisch-Hebreeuws) rechtszaak
4. (Jiddisch-Hebreeuws) gerechtelijke uitspraak, vonnis

Verwante begrippen

• av beet dien, beet dien, batee dien, dien wechesjbon, Jom Hadien, lifniem misjoerat hadien, midat hadien, psak dien, piskee dien, tsidoek hadien

Middelnederlands

	m	v	o	mv
nominatief	die	die	dat	die
genitief	des	der	des	der
datief	dien	der	dien	dien
accusatief	dien	die	dat	die

Lidwoord

dien

1. datief m, o en mv van het bepaald lidwoord
2. accusatief m van het bepaald lidwoord: de