trillen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
trillen	trillend
trilling	getrild

Uitspraak

• Geluid:  trillen    (hulp, bestand)
• IPA: /'trɪlə(n)/

Woordafbreking

• tril·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘beven’ voor het eerst aangetroffen in 1434

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
trillen	trilde	getrild
zwak -d	volledig

Werkwoord

trillen

1. inergatief snel heen een weer bewegen

   • De snaar trilde totdat de harpist deze met zijn hand afdempte. 

   ▸ Ik stond te trillen op mijn benen.

Synoniemen

• vibreren

Verwante begrippen

• beven, bibberen, huiveren, kloppen, rillen

Hyponiemen

• natrillen

Afgeleide begrippen

   

getril trilbeton trileen trilfunctie trilgoot trilgras trilhaar trilholte triller trillerig trilling trilnaald trilplaat trilpopulier trilstand triltafel trilveen trilvrij trilziekte trilzwam

Vertalingen

    1. snel heen een weer bewegen   

Duits: zittern (de), vibrieren (de) Engels: tremble (en), shake (en), vibrate (en)

Frans: vibrer (fr) Spaans: temblar (es), vibrar (es), rehilar (es)

Gangbaarheid

• Het woord trillen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "trillen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.