Naar inhoud springen

schoon

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • schoon
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘rein, mooi’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 [1]
stellend vergrotend overtreffend
onverbogen schoon schoner schoonst
verbogen schone schonere schoonste
partitief schoons schoners -

Bijvoeglijk naamwoord

schoon

  1. mooi, loffelijk (vooral in Vlaanderen en Limburg)
  2. net, proper, rein, milieuvriendelijk (vooral in Nederland)
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen

Bijwoord

schoon

  1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord proper, gereinigd

Voegwoord

schoon

  1. hoewel, ofschoon
    • Jantje zag eens pruimen hangen,
      O! als eieren zo groot.
      't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
      Schoon zijn vader 't hem verbood.
        [2]

Werkwoord

vervoeging van
schonen

schoon

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schonen
    • Ik schoon. 
  2. gebiedende wijs van schonen
    • Schoon! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schonen
    • Schoon je? 

Gangbaarheid

100 % van de Nederlanders;
99 % van de Vlamingen.[3]

Verwijzingen