metus
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Latijn
Uitspraak
- IPA: /ˈme.tus/
Woordherkomst en -opbouw
- Ontwikkeld uit Italisch *metu-, verdere verwanten in het Indo-Europees zijn onzeker, mogelijk Oudiers moth. [1]
Zelfstandig naamwoord
metus m
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | metus | metūs |
| genitief | metūs | metuum |
| datief | metuī (metū) | metibus |
| accusatief | metum | metūs |
| vocatief | metus | metūs |
| ablatief | metū | metibus |
Synoniemen
Afgeleide begrippen
Overerving en ontlening
Verwijzingen
- ↑ Gert Klingenschmitt Zur Etymologie der klassischen Sprachen in: P. Anreiter, M. Haslinger & H.D. Pohl (eds.) Artes et Scientia: Festschrift für Ralf-Peter Ritter zum 65. Geburtstag (2004), Praesens, Wenen, p. 241