sumo

Niet te verwarren met: Sumo

Nederlands

Het sumo [1] beoefend door twee sumo's [2].

Uitspraak

• Geluid:  sumo    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈsumo / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• su·mo

Woordherkomst en -opbouw

• van Japans 相撲 (sumō)
  "Sumo-worstelaars" worden al genoemd in een krantenartikel uit 1905 , en "Sumo" als naam voor de sport in een artikel uit 1913 . Een artikel in 1941 gebruikt "Sumo" als woord voor een Japanse worstelaar . Vanaf 1954 (zie vindplaats hieronder) wordt als naam voor de sport aangetroffen zonder dat het als vreemd woord gemarkeerd is.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	sumo	-
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

sumo o

1. (sport) traditionele vorm van worstelen uit Japan

   • Het zijn met name de jongeren die de interesse in het door mythen en religieuze pretenties omgeven sumo verloren hebben. 
   • Hij schenkt zijn lezers wat zij blijkbaar bij voorkeur verlangen: zeer veel sport, in het bijzonder sumo en baseball. 

Afgeleide begrippen

• sumotoernooi, sumotori, sumovrouw, sumowedstrijd, sumoworstelen

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	sumo	sumo's
verkleinwoord	-	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als mannelijk zelfstandig naamwoord.}

Zelfstandig naamwoord

sumo m

1. (beroep) beoefenaar van het traditionele worstelen in Japan

   • Aangezien de ring op een verhoogje van klei gebouwd is, en er geen touwen zijn, vliegt er regelmatig wel eens een sumo het publiek in. 
   • Duidelijk onder de indruk van de Japanse worstelkunst merkte Clinton later in gesprek met de Britse premier John Major op dat een van de sumo's meer dan 226 kilo woog. 

Synoniemen

• sumoworstelaar

Opmerkingen

• De Woordenlijst Nederlandse taal vermeldt "sumo" alleen als onzijdig woord, maar geeft wel de meervoudsvorm "sumo's". Die laatste vorm is alleen aangetroffen in de betekenis "sumoworstelaars", maar het enkelvoud daarvan moet wel mannelijk zijn, of in de 21e eeuw ook: vrouwelijk. Daarnaast zijn er ook veel vindplaatsen waar de benaming van de sport als de-woord wordt gebruikt.

Gangbaarheid

• Het woord sumo staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "sumo" herkend door:

80 %	van de Nederlanders;
84 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Pools

Uitspraak

• Geluid:  sumo    (hulp, bestand)

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Japanse 相撲 (sumō)

Zelfstandig naamwoord

sumo

1. (sport) sumo; traditionele vorm van worstelen uit Japan

Afgeleide begrippen

• sumita m
• sumotori m

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Schots

Zelfstandig naamwoord

'sumo o

1. (sport) sumo; traditionele vorm van worstelen uit Japan

Synoniemen

• sumo warstlin

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Slowaaks

Zelfstandig naamwoord

sumo o

1. (sport) sumo; traditionele vorm van worstelen uit Japan

Schrijfwijzen

• sumó

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
sumar

sumo

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van sumar

vervoeging van
sumir

sumo

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van sumir

Tsjechisch

Uitspraak

• IPA: /sʊmɔ/

Woordafbreking

• su·mo

Zelfstandig naamwoord

sumo o

1. (sport) sumo; traditionele vorm van worstelen uit Japan

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	sumo	suma
genitief	suma	sum
datief	sumu	sumům
accusatief	sumo	suma
vocatief	sumo	suma
locatief	sumu	sumech
instrumentalis	sumem	sumy

Schrijfwijzen

• sumó o

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

Zelfstandig naamwoord

sumo

1. vocatief enkelvoud van suma