recto

1.1 op de rechterpagina (bij schrijven van links naar rechts)

1.2 op de linkerpagina (bij schrijven van rechts naar links)

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  recto    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈrɛkto / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• rec·to

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘bijwoord: op de voorkant van het blad’ voor het eerst aangetroffen in 1824
• verkorting van Latijn recto folio "met het blad in de goede richting"

Bijwoord

recto

1. op de voorkant (van een blad)
   1. op de rechterpagina (in een boek bij talen die van links naar rechts geschreven worden)
   2. op de linkerpagina (in een boek bij talen die van rechts naar links geschreven worden)

Synoniemen

• r., r°

Antoniemen

• verso

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	recto	recto's
verkleinwoord	-	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

Zelfstandig naamwoord

recto o

1. voorkant van een blad
   1. rechterpagina in een boek (bij talen die van links naar rechts geschreven worden)
   2. linkerpagina in een boek (bij talen die van rechts naar links geschreven worden)

Antoniemen

• verso

Gangbaarheid

• Het woord recto staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "recto" herkend door:

54 %	van de Nederlanders;
91 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Spaans

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈrek.to/

Woordafbreking

• rec·to

enkelvoud	meervoud
recto	rectos

Zelfstandig naamwoord

recto m

1. (anatomie) endeldarm, rectum

	enkelvoud	meervoud
mannelijk	recto	rectos
vrouwelijk	recta	rectas

Bijvoeglijk naamwoord

recto

1. recht

Werkwoord

vervoeging van
regir

recto

1. voltooid deelwoord (participio) van regir