ontroeren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
ontroeren	ontroerend
ontroering	ontroerd

Uitspraak

• Geluid:  ontroeren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ont·roe·ren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘in het gemoed treffen’ voor het eerst aangetroffen in 1637
• Afgeleid van roeren met het voorvoegsel ont-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
ontroeren	ontroerde	ontroerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

ontroeren

1. overgankelijk gevoelens van medeleven, vertedering of getroffenheid oproepen

   • Onwillekeurig werd hij ontroerd door de aanhankelijkheid waarmee het kind hem begroette. 

Vertalingen

    1. gevoelens van medeleven, vertedering of getroffenheid oproepen   

Duits: berühren (de) Engels: move (en), touch (en)

Frans: émouvoir (fr), bouleverser (fr) Spaans: conmover (es), emocionar (es), conmocionar (es)

Gangbaarheid

• Het woord ontroeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ontroeren" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.