magistratus

Latijn

Woordafbreking

• ma·gis·trā·tus

Zelfstandig naamwoord

magistrātus m

1. functie, ambt
2. ambtenaar, rechter

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	magistrātus	magistrātūs
genitief	magistrātūs	magistrātuum
datief	magistrātuī (magistrātū)	magistrātibus
accusatief	magistrātum	magistrātūs
vocatief	magistrātus	magistrātūs
ablatief	magistrātū	magistrātibus