kei

Niet te verwarren met: kei-

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kei    (hulp, bestand)
• IPA: / kɛi /

Woordafbreking

• kei

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘rolsteen’ voor het eerst aangetroffen in 1350

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	kei	keien
verkleinwoord	keitje	keitjes

Zelfstandig naamwoord

kei m

1. brok gesteente

   • Er spatte een keitje op en de voorruit barstte uiteen in gruzelementen. 

2. (figuurlijk) iets wat in enig opzicht door en door hard of massief is
   1. (informeel) iemand die bijzondere prestaties levert

      • Hij is daar echt een kei in. 

   2. (sport) (verouderd) (voetbal) zeer krachtig schot

      • Zijn kei ging centimeters naast. 

   3. (jongerentaal) als linkerdeel van een samengesteld bijvoeglijk naamwoord om de betekenis van het rechterdeel te versterken

Hyponiemen

• [1] bergkei, puntkei, rolkei, straatkei, vuurkei, windkei, zwerfkei

Afgeleide begrippen

    1. brok gesteente

Keiees kei-appel keienschijter keientrekker keihard keikop keileem keimergel keiruig keislag keistad keisteen keistraat keiweg

    2.3 als linkerdeel van een samengesteld bijvoeglijk naamwoord om de betekenis van het rechterdeel te versterken

keichic keicool keidruk keigaaf keigezellig keigoed keihard kei-interessant keikomisch keileuk keilief keimooi keinijg keiprofessioneel keisimpel keitof keiveel

Uitdrukkingen en gezegden

• op de keien zetten

[1]: in armoede dakloos achterlaten

Vertalingen

    1. brok gesteente   

Engels: rock (en), boulder (en)

Gangbaarheid

• Het woord kei staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'kei' herkend door

99 %	van de Nederlanders
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Cornisch

Woordherkomst en -opbouw

• Cognaat met het Welsh ci en het Bretonse ki.

enkelvoud	meervoud
kei	keun

Zelfstandig naamwoord

kei m

1. (zoogdieren) hond

Synoniemen

• ki