bekken

Niet te verwarren met: Becken

bekken of doopvont [1]

bekken anatomie [2]

bekken als muziek instrument [3]

bekkenvan Heerlen bij de H [4]

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  bekken    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• bek·ken

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het me Latijn, in de betekenis van ‘kom’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240
• In de betekenis van ‘slaginstrument’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1881
• Leenwoord uit het me Latijn, in de betekenis van ‘ring van de heupbeenderen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1702

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	bekken	bekkens
verkleinwoord	bekkentje	bekkentjes

Zelfstandig naamwoord

bekken o

1. een vrij ondiepe maar brede ronde schaal
2. (anatomie) het gebeente tussen beide heupen

   • Mensen hebben een nauw bekken en dat kan bij de geboorte van een kind een groot probleem zijn. 

3. (muziekinstrument) een slaginstrument bestaande uit een metalen schaalvormige voorwerp

   • Bekkens worden los gebruikt maar ook per twee tegen elkaar geslagen. 

4. (geologie) (aardrijkskunde) glooiende laagte, bodeminzinking, stroomgebied

Hyponiemen

• doopbekken, firnbekken, havenbekken, kolenbekken, nierbekken, retentiebekken, steenkolenbekken, steenkoolbekken, stuwbekken, waterbekken, zeepbekken

Afgeleide begrippen

• [2] bekkenbodem, bekkengordel, bekkeninstabiliteit, bekkenist, bekkenslag

Vertalingen

    1. een vrij ondiepe maar brede schaal   

Duits: Becken (de) o Noors: basseng (no) o, bekken (no) o

Nynorsk: basseng (nn) o, bekken (nn) o Spaans: fuente (es) v

    2. gebeente tussen beide heupen   

Deens: bækken (da) Duits: Becken (de) o Engels: pelvis (en)

Noors: bekken (no) o Nynorsk: bekken (nn) o Spaans: pelvis (es) v

    3. (muziekinstrument) een slaginstrument bestaande uit een metalen schaalvormige voorwerp   

Duits: Becken (de) o

Engels: cymbal (en) Spaans: platillos (es) m mv, címbalos (es) m mv

    4. stroomgebied   

Spaans: cuenca (es) v

Zelfstandig naamwoord

bekken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord bek

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bekken	bekte	gebekt
zwak -t	volledig

Werkwoord

bekken

1. op een enthousiaste manier zoenen

   • Pieter stond in de hoek te bekken met die blondine. 

2. goed in de mond liggen

   • Die titel bekt niet lekker en kan beter veranderd worden. 

Hyponiemen

• afbekken, blauwbekken, geilbekken, lekkerbekken, schuimbekken

Gangbaarheid

• Het woord bekken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "bekken" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.