ambit

Engels

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Latijnse zelfstandig naamwoord ambitus ("het rondgaan"), van ambīre ("rondgaan")

Zelfstandig naamwoord

ambit

1. omtrek, omheining
2. controle- of invloedssfeer of controle- of invloedsgebied van iemand of iets

Latijn

Werkwoord

vervoeging van
ambīre

ambit

1. actief indicatief praesens, derde persoon enkelvoud van ambīre

Tsjechisch

Uitspraak

• IPA: /ambɪt/

Woordafbreking

• am·bit

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Latijnse zelfstandig naamwoord ambitus

Zelfstandig naamwoord

ambit

1. (bouwkunde) (religie) kloostergang, kruisgang, padgang, claustrum, ambulatorium; meestal een vierkant van overdekte gangen met arcades rondom een binnenplaats met een bijvoorbeeld een bedevaartskerk.

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	ambit	ambity
genitief	ambitu	ambitů
datief	ambitu	ambitům
accusatief	ambit	ambity
vocatief	ambite	ambity
locatief	ambitu	ambitech
instrumentalis	ambitem	ambity

Synoniemen

• křížová chodba v
• ochoz m onbezield

Hyperoniemen

• část budovy v

Afgeleide begrippen

• ambitek m onbezield
• ambitový

Verwante begrippen

• ambice v
• ambiciózní

Verwijzingen

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Česko-německý slovník Fr. Št. Kotta - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.