aanbreken

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • aan·bre·ken
Woordherkomst en -opbouw
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
aanbreken
brak aan
aangebroken
klasse 4 volledig

Werkwoord

aanbreken

  1. overgankelijk iets voor het eerst openen
    • We hebben de andere voorraad nog niet aangebroken. 
    • We hebben een nieuwe fles wijn aangebroken. 
  2. ergatief beginnen van een tijdperk (alleen gangbaar in de derde persoon)
    • Een nieuw tijdperk breekt nu aan. 
    • De vakantie is aangebroken. 
Synoniemen
Vertalingen

Gangbaarheid

99 % van de Nederlanders;
99 % van de Vlamingen.[2]

Verwijzingen