Konjunktiv II

Duits

Uitspraak

• Geluid:  Konjunktiv II    (hulp, bestand)
• IPA: [ˈkɔnjʊŋktiːf ˈt͡svaɪ̯],

Woordafbreking

• Kon·junk·tiv II

Woordherkomst en -opbouw

• verbinding van  Konjunktiv  en II

Zelfstandig naamwoord

Konjunktiv II m

1. (taalkunde) conjunctief in het Duits, gevormd uit de onvoltooid verleden tijd; vooral gebruikt om weer te geven dat iets geen werkelijkheid is, om een verzoek uiterst beleefd te formuleren en soms om weer te geven wat een ander zegt in gevallen waarin de Konjunktiv I identiek is aan de onvoltooid tegenwoordige tijd.

Synoniemen

• Konjunktiv Imperfekt

Hyperoniemen

• Konjunktiv

Verwante begrippen

• Konjunktiv I
• Irrealis

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	der Konjunktiv II II	die Konjunktive II
genitief	des Konjunktivs II	der Konjunktive II
datief	dem Konjunktiv II	den Konjunktiven II
accusatief	den Konjunktiv II	die Konjunktive II