conjunctief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  conjunctief    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• con·junc·tief

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘aanvoegende wijs’ voor het eerst aangetroffen in 1576
• afgeleid van conjunctie (met het voorvoegsel con-) met het achtervoegsel -ief
• afgeleid van het Latijnse 'coniunctivus'

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	conjunctief	conjunctieven
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

conjunctief m

1. (taalkunde) een werkwoordswijs waarmee men een wens, onzekerheid of mogelijkheid tot uitdrukking kan brengen

   • Lang leve de koningin! 

Synoniemen

• aanvoegende wijs, bijvoegende wijs, subjunctief

Antoniemen

• aantonende wijs

Vertalingen

    1. een werkwoordswijs waarmee men een wens of onzekerheid tot uitdrukking kan brengen.   

Duits: Konjunktiv (de) m Engels: subjunctive (en) Fins: konjunktiivi (fi), subjunktiivi (fi) Frans: subjonctif (fr) m

Italiaans: congiuntivo (it) m Latijn: coniunctivus (la) m, subiunctivus (la) m Spaans: subjuntivo (es) m, modo subjuntivo (es) m

Paroniemen

• conjunctie, conjunctuur

	stellend
onverbogen	conjunctief
verbogen	conjunctieve

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord}

Bijvoeglijk naamwoord

conjunctief

1. zonder bepaalde aspecten uit te sluiten (verbindend)

Verwante begrippen

• conjunctiviteit

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Gangbaarheid

• Het woord conjunctief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.