-nus
Latijn
| Huidig bestand |
|---|
| 2 |
Uitspraak
- IPA: /-nʊs/
Woordherkomst en -opbouw
- Overgeërfd uit het Proto-Indo-Europees. De afgeleide vormen -ternus en -turnus zijn ontstaan door metanalyse (bvb.: dies → dius-nus → diur-nus → di-urnus).
Achtervoegsel
-nus
- vormt bijvoeglijke naamwoorden van andere (voor)naamwoorden betekenen "behorende tot".
- «pater → paternus»
- vader → vaderlijk
- «ver → vernus»
- lente → van de lente, lente-
- «pater → paternus»
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | |
| nominatief | -nus | -na | -num | -nī | -nae | -na |
| genitief | -nī | -nae | -nī | -nōrum | -nārum | -nōrum |
| datief | -nō | -nae | -nō | -nīs | -nīs | -nīs |
| accusatief | -num | -nam | -num | -nōs | -nās | -na |
| ablatief | -nō | -nā | -nō | -nīs | -nīs | -nīs |
| vocatief | -ne | -na | -num | -nī | -nae | -na |
| Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): -nior | ||||||
| Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): -nissimus | ||||||