wiegen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  wiegen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈwiɣə(n)/

Woordafbreking

• wie·gen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘schommelen’ voor het eerst aangetroffen in 1351
• van het Middelnederlands wiegen

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
wiegen	wiegde	gewiegd
zwak -d	volledig

Werkwoord

wiegen

1. overgankelijk zachtjes heen en weer bewegen, gewoonlijk om een zuigeling in slaap te brengen

   • Het kindje werd zachtjes gewiegd onder het zingen van een slaapliedje. 

Afgeleide begrippen

• wiegelen

Vertalingen

    1. zachtjes heen en weer bewegen, gewoonlijk om een zuigeling in slaap te brengen   

Duits: wiegen (de) Engels: rock (en)

Frans: bercer (fr) Spaans: mecer (es), remecer (es), acunar (es)

Zelfstandig naamwoord

wiegen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord wieg

Gangbaarheid

• Het woord wiegen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "wiegen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Duits

Uitspraak

• Geluid:  wiegen    (hulp, bestand)
• Geluid:  wiegen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈviːɡn̩/
• Geluid:  wiegen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈviːɡŋ̩/

Werkwoord

wiegen

1. wegen
2. wuiven

Middelnederlands

Woordherkomst en -opbouw

• van Middelnederlands wiege "wieg"; vergelijk Duits wiegen

Werkwoord

wiegen

1. een kind in een wieg heen en weer bewegen

Afgeleide begrippen

• wiegelen

Overerving en ontlening

• Nederlands: wiegen