vekil
Uiterlijk
- ve·kil
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
nominatief | vekil | vekiller |
genitief | vekilin | vekillerin |
datief | vekile | vekillere |
accusatief | vekili | vekilleri |
locatief | vekilde | vekillerde |
ablatief | vekilden | vekillerden |
vekil
- gemachtigde, gevolmachtigde, zaakgelastigde
- plaatsvervanger, zaakwaarnemer
- (politiek) volksvertegenwoordiger, parlementariër
- (politiek), (verouderd) minister
- [3] milletvekili, mebus, parlamenter
- [4] bakan