Naar inhoud springen

substantiv

Uit WikiWoordenboek

substantiv o

  1. (grammatica) zelfstandig naamwoord
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   substantiv     substantivet     substantiver     substantiverne  
genitief   substantivs     substantivets     substantivers     substantivernes  
    • sub·stan·tiv

    substantiv o

    1. (grammatica) zelfstandig naamwoord, substantief
      enkelvoud meervoud
    onbepaald bepaald onbepaald bepaald
    nominatief   substantiv     substantivet     substantiv
    substantiver  
      substantiva
    substantivene  
    genitief   substantivs     substantivets     substantivs
    substantivers  
      substantivas
    substantivenes  
    • sub·stan·tiv

    substantiv o

    1. (grammatica) zelfstandig naamwoord, substantief
    o) enkelvoud meervoud
    onbepaald bepaald onbepaald bepaald
    nominatief   substantiv     substantivet     substantiv     substantiva  
    genitief                        
    o
    bijvorm
    enkelvoud meervoud
    onbepaald bepaald onbepaald bepaald
    nominatief                     substantivi  
    genitief                        
    • IPA: /substan'tiv/
    enkelvoud meervoud
    nominatief en accusatief substantiv substantive
    lidwoordsvorm substantivul substantivele
    datief en genitief substantivului substantivelor
    vocatief substantivule substantivelor

    substantiv o

    1. (grammatica) zelfstandig naamwoord
    • IPA: /sʊpstantɪv/
    • sub·stan·tiv

    substantiv

    1. genitief meervoud van substantivum

    substantiv o

    1. (grammatica) zelfstandig naamwoord
    substantivs enkelvoud meervoud
      onbepaald bepaald onbepaald bepaald
      nominatief     substantiv     substantivet     substantiv     substantiven  
      genitief     substantivs     substantivets     substantivs     substantivens