substantief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  substantief    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• sub·stan·tief

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘zelfstandig naamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1576
• afgeleid van substantie of het Latijnse stāre ‘staan’ met het voorvoegsel sub- met het achtervoegsel -ief

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	substantief	substantieven
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

het substantief o

1. zelfstandig naamwoord

   • De Algemene Nederlandse Spraakkunst (ANS) verkiest de term substantief boven "zelfstandig naamwoord". 

Vertalingen

    1. zelfstandig naamwoord   

Duits: Nomen (de), Substantiv (de) o Engels: noun (en)

Frans: substantif (fr) m, nom (fr) m Spaans: substantivo (es) m, sustantivo (es) m

	stellend
onverbogen	substantief
verbogen	substantieve

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord}

Bijvoeglijk naamwoord

substantief

1. zelfstandig, een substantie zijnde
2. (taalkunde) zelfstandig, als een substantief

Afgeleide begrippen

• substantiefgroepen

Gangbaarheid

• Het woord substantief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "substantief" herkend door:

77 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.