Naar inhoud springen

schteenalt

Uit WikiWoordenboek

schteenalt

  1. (Berlijns dialect) oeroud, stokoud


  • schteen·alt
stellend vergrotend overtreffend
schteenalt - - - - - -
Sterke verbuiging [1] mannelijk
enkelvoud
vrouwelijk
enkelvoud
onzijdig
enkelvoud
meervoud
nominatief schteenalder schteenaldi schteenalt schteenalde
datief schteenaldem schteenalder schteenaldem schteenalde
accusatief schteenalder schteenaldi schteenalt schteenalde
zwakke verbuiging [2] mannelijk
enkelvoud
vrouwelijk
enkelvoud
onzijdig
enkelvoud
meervoud
nominatief schteenalt schteenalt schteenalt schteenalde
datief schteenalde schteenalde schteenalde schteenalde
accusatief schteenalt schteenalt schteenalt schteenalde
Gemengde verbuiging [3] mannelijk
enkelvoud
vrouwelijk
enkelvoud
onzijdig
enkelvoud
meervoud
nominatief schteenalder schteenaldi schteenalt schteenalde
datief schteenalde schteenalde schteenalde schteenalde
accusatief schteenalder schteenaldi schteenalt schteenalde

schteenalt

  1. oeroud, stokoud

schteenalt

  1. onbepaald (zonder lidwoord) nominatief en accusatief onzijdig enkelvoud stellende trap van schteenalt

schteenalt

  1. bepaald nominatief en accusatief enkelvoud stellende trap van schteenalt

schteenalt

  1. onbepaald nominatief en accusatief onzijdig enkelvoud stellende trap van schteenalt
  1. zonder lidwoord
  2. met bepaald lidwoord
  3. met onbepaald lidwoord: ein, kein, mein, dein, sein, ihr (v, enk), unser, euer, ihr (mv), Ihr