occlusief

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  occlusief    (hulp, bestand)
• IPA: /ˌɔklyˈsif/

Woordafbreking

• oc·clu·sief

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘plofklank’ voor het eerst aangetroffen in 1950
• afgeleid van occlusie met het achtervoegsel -ief
• afgeleid van het Franse occlusif of daarvoor van het Latijnse 'occlusum'

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	occlusief	occlusieven
verkleinwoord	occlusiefje	occlusiefjes

Zelfstandig naamwoord

de occlusief v / m

1. (taalkunde) een medeklinker die geproduceerd wordt met een volledige obstructie ergens in het spraakkanaal

   • In het Nederlands worden stemhebbende occlusieven, net als stemhebbende fricatieven, aan het eind van een lettergreep stemloos gemaakt. 

Synoniemen

• plosief, plofklank

Verwante begrippen

• sisklank, fricatief, wrijfklank, nasaal, neusklank, vloeiklank, liquida, glijklank, halfvocaal, affricaat, medeklinker

Vertalingen

    1. een medeklinker die geproduceerd wordt met een volledige obstructie ergens in het spraakkanaal   

Engels: plosive (en) Frans: occlusif (fr) Japans: 破裂音 (ja) Kroatisch: eksploziv (hr) m, zapornik (hr)

Russisch: смычный (ru) Tsjechisch: exploziva (cs) v, okluziva (cs) v Zweeds: klusil (sv) g

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	occlusief	occlusiever	occlusiefst
verbogen	occlusieve	occlusievere	occlusiefste
partitief	occlusiefs	occlusievers	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord}

Bijvoeglijk naamwoord

occlusief

1. (medisch) afsluitend

Gangbaarheid

• Het woord occlusief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "occlusief" herkend door:

37 %	van de Nederlanders;
60 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.