mangelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  mangelen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈmɑŋələ(n)/

Woordafbreking

• man·ge·len

Woordherkomst en -opbouw

• [1] Ontleend aan het Duitse mangeln (ontbreken, mangelen).
• [2] Volgens één hypothese de iteratieve vorm van mengen. De betekenis is dan verschoven van mengen over afwisselend gebruiken tot ruilen. Volgens een andere hypothese is het woord ontleend aan het Latijnse mango (slavenhandelaar).
• [3] Afgeleid van mangel (in de eerste betekenis).
• [zelfstandig naamwoord] van Jiddisch (vernederlandste vorm)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
mangelen	mangelde	gemangeld
zwak -d	volledig

Werkwoord

mangelen

1. ontbreken, te kort schieten
2. overgankelijk ruilen, aan ruilhandel doen
3. overgankelijk door de mangel halen, met een mangel glad maken

Vertalingen

    1. ontbreken, te kort schieten   

Duits: mangeln (de), fehlen (de) Engels: lack (en)

Frans: manquer (fr) Spaans: faltar (es)

    2. ruilen, aan ruilhandel doen   

Duits: austauschen (de), vertauschen (de) Engels: trade (en)

Frans: échanger (fr) Spaans: trocar (es)

    3. door de mangel halen, met een mangel glad maken   

Duits: mangeln (de) Engels: mangle (en)

Frans: calandrer (fr) Spaans: calandrar (es)

Zelfstandig naamwoord

mangelen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord mangel (amandel).

Synoniemen

• mangels, mandlen

Verwante begrippen

• kesause mangelen

Vertalingen

    1.   

Engels: mandlen (en)

Gangbaarheid

• Het woord mangelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'mangelen' herkend door

91 %	van de Nederlanders
78 %	van de Vlamingen.

Noors

Woordafbreking

• man·ge·len

Naar frequentie	18586

Zelfstandig naamwoord

mangelen, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van mangel

Nynorsk

Woordafbreking

• man·ge·len

Zelfstandig naamwoord

mangelen, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van mangel