kano

Kano

Twee gevulde koeken en drie kano's (twee bovenaan en één onderaan).

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kano    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkano / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• ka·no
• ka·nootje, kano·tje

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Spaans, in de betekenis van ‘bootje’ voor het eerst aangetroffen in 1598
• afkomstig van Spaans: canoa, op zijn beurt door Columbus ontleend aan het Taino kanoa: uitgeholde boomstam

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	kano	kano's
verkleinwoord	kanootje	kanootjes

Zelfstandig naamwoord

kano m

1. rank bootje dat men door middel van een peddel voortbeweegt

   • De groep voer met een kano op de wilde rivier. 

2. (voeding) een langwerpige, met amandelspijs gevulde koek

Verwante begrippen

• [1] kanoën, kanovaarder, kanovaren, kajak, wildwatersport
• [2] rondo, gevulde koek

Overerving en ontlening

• Indonesisch: kano

Vertalingen

    1.   

Duits: Kanu (de) o Engels: canoe (en) Fins: kanootti (fi) Frans: canoë (fr) Italiaans: canoa (it)

Indonesisch: kano (id) Russisch: каноэ (ru) o Spaans: canoa (es) Tobiaans: prao Tuvaluaans: vaka Zweeds: kanot (sv)

Werkwoord

vervoeging van
kanoën

kano

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kanoën
   

   • Ik kano. 

2. gebiedende wijs van kanoën
   

   • Kano! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kanoën
   

   • Kano je? 

Gangbaarheid

• Het woord kano staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "kano" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
96 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Indonesisch

Woordafbreking

• ka·no

Woordherkomst en -opbouw

• uit het Nederlands "kano"

Zelfstandig naamwoord

kano

1. (scheepvaart) kano

Nukuoro

Zelfstandig naamwoord

kano

1. vlees